پس از من ، با خاندانم ، بد رفتارى كنيد .
شاعر شعر ، ابو الأسود است . سپس گفت : (پروردگارا! ما به خود ، ستم كرده‏ايم؛ و اگر از ما در نگذرى و بر ما رحم ننمايى ، از زيانكاران خواهيم بود)^۱ .^۲

نكته‏

بر پايه گزارش تاريخ الطبرى، تاريخ دمشق و الإرشاد مفيد ،^۳
پس از واقعه كربلا ، ابتدا سر مقدّس سيّد الشهدا عليه السلام و ساير شهيدان را به شام فرستادند و سپس ، اسيران را اعزام كردند ؛ ليكن طبق شمارى ديگر از گزارش‏ها ، سرهاى شهدا، همراه با اسيران به شام فرستاده شده‏اند .^۴
برخى گزارش‏ها هم حاكى از آن اند كه سرهاى شهيدان ، همراه اسيرانْ اعزام شدند ؛ ليكن سر مقدّس سيّد الشهدا عليه السلام ، پيش از كاروان به دمشق رسيد .^۵

۱۵۵۵.الإرشاد : عبيد اللَّه بن زياد ، پس از روانه كردن سر حسين عليه السلام ، فرمان داد كه زنان و كودكانِ او را آماده كنند و فرمان داد تا على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام را تا گردن در بند كنند . آن گاه ، آنان را با مُجفِر بن ثَعلَبه عائذى و شمر بن ذى الجوشن ، در پى سر ، روانه كرد . آنان رفتند تا به حاملان سر رسيدند و على بن الحسين عليه السلام در راه ، كلمه‏اى با آنان سخن نگفت تا [به شام‏] رسيدند .^۱

۱۵۵۶.تاريخ اليعقوبى : خانواده حسين عليه السلام و فرزندانش را به سوى شام بردند و سر حسين عليه السلام را بر نيزه كردند .^۲

۱۵۵۷.مقاتل الطالبيّين : خاندان حسين عليه السلام را مانند اسيران بردند . در ميان آنان ، عمر ، زيد و حسن ، فرزندان حسن بن على بن ابى‏طالب عليه السلام نيز بودند . حسن بن حسن بن على عليه السلام در معركه ، زخمى شده بود و با آنان ، برده مى‏شد . على بن الحسين عليه السلام - كه مادرش اُمّ وَلَد (كنيز فرزنددار) بود - ، زينب، عقيله بنى هاشم ، اُمّ كلثوم ، دختر على بن ابى‏طالب عليه السلام و سكينه ، دختر حسين عليه السلام نيز با آنان بودند .^۳

۱۵۵۸.نور القبس المختصر من المقتبس : هنگامى عبيد اللَّه بن زياد ، خانواده و فرزندان حسين بن على عليه السلام را به سوى يزيد بن معاويه مى‏فرستاد ، گروهى از مردم كوفه ، آنان را بدرقه نمودند . چون به منطقه نجف رسيدند ، براى وداع با آنان ، ايستادند . سپس در اين هنگام ، اُمّ كلثوم ، دختر على بن ابى طالب عليه السلام خواند :
چه پاسخى خواهيد داد ، آن گاه كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ، شما را خطاب كند كه :
[واى بر شما!] چه كرديد ، حال آن كه شما ، واپسينْ امّت هستيد
با خاندانم و يارانم و ذرّيه‏ام‏
كه برخى اسير و برخى در خون تپيده‏اند؟!
اين ، پاداش من نيست ، در اِزاى آن كه شما را ارشاد كردم‏