شام بردى و دست يافتنت را بر ما و نيز چيره شدنت بر ما و اين را كه بر خاندان پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مسلّط شده‏اى ، به مردم ، نشان دادى» .^۱

7 / 3

ورود خاندان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ، به دمشق‏

۱۵۷۲.بستان الواعظين : حسين عليه السلام زمانى كه كشته شد ، آب خواست ، ولى به او ندادند و با زبان تشنه ، كشته شد و نزد خدا رفت و خداوند ، او را از نوشيدنى بهشتى ، سيراب ساخت . او را آن‏چنان ، سر بُريدند و خانواده‏اش را به اسارت بردند و در حالى سرهايشان باز بود ، با مَركب‏هاى بدون جهاز و پالان ، حركتشان دادند ، تا وارد دمشق شدند ، در حالى كه سرِ حسين عليه السلام ، در ميانشان بر بالاى نيزه بود . هرگاه يكى از آنان با ديدن سر مى‏گريست ، نگهبانان ، او را با تازيانه مى‏زدند . اهل ذمّه ، در بازار دمشق براى تماشاى آنان ، صف كشيده بودند و به صورتشان ، آب دهان مى‏انداختند تا اين كه بر درِ كاخ يزيد ، متوقّف شدند .
يزيد ، دستور داد تا سر حسين عليه السلام را بر در بياويزند ، در حالى كه خانواده امام عليه السلام در اطرافش بودند . همچنين ، نگهبانانى را بر آن گماشت و دستور داد كه : هرگاه يكى از آنان گريست ، او را بزنيد .
آنان ، همچنان ماندند ، در حالى كه سر حسين عليه السلام در ميان آنها به مدّت نه ساعت ، در روز آويزان بود . اُمّ كلثوم ، سرش را بلند كرد و سرِ حسين عليه السلام را ديد و گريست و گفت : اى پدر بزرگ (منظورش پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله بود)! اين ، سرِ حبيب تو حسين است كه آويزان شده است .
سپس گريست . يكى از نگهبانان ، دستش را بالا برد و به صورت اُمّ كلثوم زد كه به تمامى صورت او آسيب زد . در دَم ، دست نگهبان ، از كار افتاد .
در همين باره ، اَزْدى مى‏گويد :

هلاك شدند گروهى سر در گم‏كه اسيران جنگى‏شان ، خاندان محمّد صلى اللَّه عليه و آله بود
همان‏گونه كه منحرفان با گوساله‏هايشان هلاك شدندو در پى آن ، در دين يهود ، گرفتار لعن گرديدند .
موسى عليه السلام و عيسى عليه السلام ، به محمّد صلى اللَّه عليه و آله بشارت داده بودندكه بر او باد سلام خدا از سوى شب زنده‏دار!
اى امّت اسلام ، اى امّتى كه‏خداوند ، هدايت‏پذيرانِ ما را با پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هدايت كرد!
لباس‏هاى فرزندان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را اگر ببينى‏كه فرزندان لعن‏شدگان ، با زور كَنْدند
و در بازار دمشق ، آب دهان به صورتشان انداختند .جانم به فدايشان و هر چه كه دارم!
اى حبيب من! اشك‏هايم تمام نمى‏شودو شعله‏هاى عشقم به حسين ، فروكش نمى‏كند .^۲

۱۵۶۸.الفصول المهمّة : عبيد اللَّه ، زنان و كودكان را بر پشت مَركب‏هاى بدون جهاز ، روانه كرد . على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام هم همراه آنان بود و ابن زياد ، دست و گردن او را در بند نهاده بود . به همين حال ، آنان را بردند تا به شام رساندند .^۱

۱۵۶۹.المزار الكبير- در «زيارت ناحيه مقدّسه» -: سرت را بر نيزه كردند و خانواده‏ات را مانند بندگان ، اسير نمودند و با زنجير آهنين ، به بند كشيدند و بر روى مَركب‏هاى بدون جهاز ، سوار نمودند و باد داغ نيم‏روزى ، صورت‏هاشان را مى‏سوزانْد . آنان را در دشت‏ها و صحراها مى‏راندند و دستانشان را به گردن‏هايشان بسته بودند و آنها را در بازارها مى‏چرخاندند .^۲

۱۵۷۰.تاريخ اليعقوبى : عبد اللَّه بن عبّاس به يزيد نوشت : «... هان ! از شگفت‏ترينِ شگفتى‏ها - و تا زنده‏اى ، روزگار ، شگفتى‏ها را به تو نشان خواهد داد - اين است كه تو دختران عبد المطّلب و نوجوانان كوچكِ نسل او را مانند اسيرانِ احضار شده ، به سوى شام بردى . تو به مردم نمودى كه بر ما چيره شده‏اى و بر ما فرمان مى‏رانى .
سوگند به جانم ، اگر صبح و شام از [قيام‏] من ، در امان باشى ، اميدوارم كه از زخم زبان و شكستن (انتقاد) و بستنم در امان نباشى . پس شادى‏ات نپايد و خداوند ، تو را پس از كشتارى كه از خاندان پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله كردى ، جز اندكى مهلت ندهد ، تا آن كه تو را سخت و دردناك بگيرد و نكوهيده و گنهكار ، از دنيا بيرون ببرد . بى‏پدر ! زندگى كن - كه به خدا سوگند - ، دستاوردت ، تو را نزد خدا ، فرو كشيده و پست كرده است . سلام بر هر كه خدا را فرمان برد !» .^۳

۱۵۷۱.تذكرة الخواصّ : ابن عبّاس به يزيد نوشت : «اى يزيد ! از بزرگ‏ترين شماتت‏ها ، اين كار تو بود كه دختران پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله و كودكان و حرمش را به سانِ اسيرانِ احضار شده تاراج گشته ، از عراق به