3 / 16

سُوَيد بن عمرو

سُوَيد بن عمرو بن ابى مُطاع خَثعَمى‏^۱ كه با نام‏هاى : سُوَيد بن عمر بن ابى مُطاع‏^۲ و سُوَيد بن ابى مُطاع خَثعَمى‏^۳ نيز به او اشاره شده ، آخرين شهيد^۴ از ياران امام حسين عليه السلام است .^۵
سيّد بن طاووس ، در باره چگونگى شهادت او مى‏گويد :
او همانند شيرى دلير جنگيد و برناگوارى‏هاى سخت ، شكيبايى ورزيد ، تا در ميان كشته‏ها افتاد . او زخم‏هاى بسيارى برداشت و همچنان ، بى‏حركت افتاده بود تا اين كه شنيد : «حسين ، كشته شد !» . جنبيد و از كفشش ، كاردى را بيرون كشيد و [ دوباره ] با دشمنان نبرد كرد ، تا كشته شد . رضوان خدا بر او باد !^۶
و در برخى منابع ديگر ، آمده است :
آن گاه ، عمر بن مُطاع جُعْفى ، به ميدان آمد ، در حالى كه مى‏گفت :
من ، پسر جُعْفى‏ام و پدرم ، مُطاع است‏و در دست راستم ، شمشيرى بُرَنده است‏
و نيزه‏اى كه تيغه‏اش برق مى‏زندو از پرتوش ، شعاعى ديده مى‏شود .
برايم امروز ، كوبيدن [دشمن‏] ، به خاطر حسين عليه السلامگواراست و دفاع از او ، واجب .
آن گاه ، حمله كرد و جنگيد تا كشته شد .^۷
ظاهراً اين شخص ، همان سُوَيد بن عمرو بن ابى مُطاع باشد .
گفتنى است كه نام وى در زيارت‏هاى «ناحيه مقدّسه» و «رجبيّه» ، نيامده است .

۹۴۶.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : حسين عليه السلام به زُهَير بن قَين و سعيد بن عبد اللَّه فرمود: «جلوى من بِايستيد» .
آن دو ، با نيمى از ياران حسين عليه السلام پيشِ روى ايشان [ در برابر لشكر دشمن ]ايستادند و حسين عليه السلام با بقيّه يارانش نماز خوف گزاردند.
همچنين نقل شده كه سعيد بن عبد اللَّه حنفى، جلوى حسين عليه السلام ايستاد و خود را هدف تيرهايى كه پرتاب مى‏كردند ، قرار داد و هر چه حسين عليه السلام به چپ و راست مى‏رفت ، او هم جلوى حسين عليه السلام مى‏ايستاد تا آن كه بر اثر تيرهايى كه خورده بود ، به زمين افتاد، در حالى كه مى‏گفت: خدايا ! آنان را همچون عاد و ثمود ، لعنت كن . خدايا ! سلام مرا به پيامبرت برسان و از درد و رنج زخم‏هايم ، به او خبر ده كه من هدفم از آن ، يارى فرزندان پيامبرت بود .
سپس شهيد شد و افزون بر جاى ضربه‏هاى شمشير و زخم نيزه‏ها، سيزده تير در [بدن ]او يافتند .^۱

۹۴۷.مثير الأحزان : هنگامى كه جنگ به حسين عليه السلام رسيد، مردى از بنى حنيفه ، جلوى امام عليه السلام آمد و از او با جانش محافظت مى‏كرد تا پيشِ روى او به زمين افتاد و اين گونه گفت: خدايا ! در ايجاد هر چه كه بخواهى ، ناتوان نيستى . پس يارى و دفاع مرا از حسين عليه السلام ، به محمّد صلى اللَّه عليه و آله برسان و همراه شدن با اودر سراى جاودان را روزىِ من بگردان .^۲

۹۴۸.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : سعيد بن عبد اللَّه حَنَفى ، ... به ميدان آمد ، در حالى كه مى‏گفت:

اى حسين ! امروز ، پيش برو كه احمد را ديدار مى‏كنيم‏و نيز پدر نيكوكار تو ، علىِ بخشنده را
و حسن را كه به سانِ ماهِ تمام و ستاره خوش‏بختى است‏و عمويت [ جعفر ] ، روشن‏بينِ نيكوتبارِ بزرگ را
و حمزه ، شير شرزه خدا راو در باغ بهشت ، بر بلندى‏ها ، بالا مى‏رويم‏
آن گاه ، حمله بُرد و جنگيد تا به شهادت رسيد .
همچنين ، نقل شده كه اين اشعار ، از آنِ سُوَيد بن عمرو بن ابى مُطاع است . و البته خدا بهتر مى‏داند !^۳