درآمد
حدیث‌پژوهی و نگارش آثار ماندگار و تلاش در زمینه‌های گوناگون حدیثی در قرن یازدهم و دوازدهم هجری شکل گرفت و رواج يافت. اگرچه حکومت صفویه در قرن دهم تشکیل شد و فعالیتهای علمی عالمان شیعی را پیگیری می‌کرد، ولی آثار فعالیتهای حدیثی عالمان در قرن یازدهم پدیدار گشت.
کوشش افرادی چون پدر شیخ بهایی، شیخ علی منشار (پدر همسر شیخ بهایی)، ملا‌عبدالله شوشتری، محمدتقی مجلسی، ملا محمد استرآبادی، ملا محمد امین استرآبادی و ... در این دوره ثمر داد و آثاری ماندگار در حوزه حدیث شیعه منتشر شد. فعالیت اخباریان که در سده یازدهم آغاز شده بود به این جریان کمک می‌کرد و فعالیتهای حدیثی را در صدر می‌نشاند. این جنبش حدیثی نوبنیاد، زمینه‌های متفاوت پژوهشی را مدّ نظر قرار داد.
فعالیتهای اصلی دانشمندان و محدثان این دوره در هفت محور اصلی و چند محور فرعی طبقه‌بندی می‌شود. محورهای اصلی فعالیتهای محدثان شیعی از این قرار است:
1. تکثیر نسخه‌ها؛
2. تک‌نگاری؛
3. جامع‌نگاری؛
4. شرح‌نویسی و فقه الحدیث؛
5. تفسیر مأثور؛
6. ترجمه؛
7. علوم حدیث (رجال، درایه و ...).
