او بیش از 1600 حاشیه بر این کتاب نگاشته است. این حاشیه‌ها نمایانگر تفکر متفاوت علامه شعرانی است و علامه شعرانی زمینه مقایسه میان مبانی و معیارهای آنان را فراهم می‌سازد.
حواشی و تعلیقات مرحوم محدث اَرْمَوی بر بسیاری از کتابها نیز خواندنی و پرفایده هستند مانند تصحیح و تعلیق المحاسن برقی، و تصحیح و تعلیق شرح غرر الحکم از آقا جمال خوانساری و تصحیح و تعلیق الأصول الأصیلة فیض کاشانی و تعلیق بر کتاب النقض عبدالجلیل قزوینی رازی.
4. نگارشهاى رجال
نگارشهای نوپدید در مباحث رجالی، موجب تحرک این علم و دست‌یابی به افقهای جدید در این حوزه گشت. منابع اصلی و اولیه رجال، در قرن پنجم تألیف شده و در سالهای بعد با تغییرات جزئی روبه‌رو شده بود. تحقیقات رجالی در نیمه دوم قرن چهاردهم با تحقیقات پیشین تفاوتهای اساسی یافته است. علامه مامقانی نگارش درازدامنی با نام تنقیح المقال عرضه کرده است که سعی در جامع‌نگری در علم رجال و تراجم داشته است.
آیت الله بروجردی در چند کتاب به تبیین مبنای خویش در شناخت تخصّص راویان و شناخت طبقات آنان و مقایسه بین اسناد پرداخته‌اند كه با عناوین ترتیب أسانید الکافی، ترتیب أسانید التهذیب و ... به چاپ رسیده است.
آیت الله خویی با نگارش معجم رجال الحدیث گسترده‌ترین اثر رجالی را پدید آورد که علاوه بر دارا بودن متون کهن به استنتاج و رسیدگی متون و دست‌یابی به نظرات مقبول‌تر پرداخته است. علامه تُستَری (شوشتری) حواشی انتقادی خود بر تنقیح المقال را با تکمیل و اضافات به صورت کتابی با نام قاموس الرجال در دوازده جلد منتشر کرده است.۱
5. پيرايش و نقد حديث
نگاشته‌های عالمان شیعی درباره احادیث موضوع (مجعول) و یا نقد متون حدیثی چندان پربرگ‌وبار نیست. گرایش نداشتن عالمان شیعی به این موضوع دو دلیل دارد:
