مقدمه

در مباحث پیشین، سه دوره طلایی تاریخ حدیث شیعه را برشمردیم:
1. عصر صادقین علیهم السلام؛
2. سده‌های چهارم و پنجم قمری؛
3. قرن یازدهم و دوازدهم قمری.
چهارمین دوره طلایی حدیث شیعه با انقلاب اسلامی ایران هم‌زمان است. انقلابی که با بهره‌گیری از آموزه‌های وحیانی اهل بیت علیهم السلام آغاز شد و تلاش در راه نهادینه‌سازی این معارف را سرلوحه کارهای خویش قرار داد.
رهبری امام خمینی (رحمة الله علیه)، به عنوان فقیهی ژرف‌نگر، متعبّد، آینده‌نگر و سیاست‌مدار، موجب گشت تا بهترین موقعیت برای رواج فرهنگ شیعی فراهم گردد. موقعیتی این‌گونه، برای اولین بار در تاریخ شیعه پدید آمده بود؛ از این رو، فرصت‌سوزی و هدر دادن امکانات موجود به هیچ روی، توجیهی نداشت.
پیدایش امکانات ارتباطی و ابزارهای پیشرفته مطالعاتی و تحقیقاتی، حضور نیروهای جوان و تحصیل‌کرده، افزایش اوقات فراغت عمومی برای یادگیری، نگاه کاربردی به حدیث، امکان فراهم ‌آوردن بودجه تحقیقاتی، گسترش پژوهشهای گروهی، نگاه دقیق و معرفت‌شناسانه به حدیث و ... از ویژگیهای این دوره محسوب می‌شود که تأثیر مهمی بر گسترش حدیث‌پژوهی داشته است.
اکنون به بازگویی و توصیف برخی از مهم‌ترین ویژگیهای حدیث‌پژوهی در این دوره می‌پردازیم.

ویژگیهای حدیث‌پژوهی در دوره معاصر

1. عمومی شدن حدیث

از مهم‌ترین ویژگیهای حدیث در این دوره، فراگیر شدن مراجعه به معارف حدیثی است.