4 / 1
نخستین خاطره عبرت‌آموز در مسئولیت سرپرستی حجّاج
سه سال پس از حجّ خونین سال 1366 که در جریان برگزاری مراسم برائت از مشرکین در مکه، حدود چهارصد زائر ایرانی به خاک و خون کشیده شدند، مقام معظم رهبری حضرت آیة الله خامنه‌ای در تاریخ 17/1/1370 (20 رمضان 1411) حجة الاسلام و المسلمین حاج سید احمد خمینی را به نمایندگی خود و سرپرستی حجاج منصوب فرمود. چند روز پس از این انتصاب، در تاریخ 23/1/1370 ایشان با اعتذار از عدم رضایت والده ماجده خود، از این مسئولیت استعفا داد، و یک روز پس از این ماجرا، این مسئولیت به این‌جانب پیشنهاد گردید.
این پیشنهاد غیرمنتظره، در شرایط سیاسی آن روز و مشکلاتی که برگزاری حجّی توأم با عزّت و اقتدار در پیش داشت، پرسش‌های مختلفی را در برابرم قرار می‌داد:
اوّلین سؤال این بود که چرا فرزند حضرت امام رحمه الله از این مسئولیت استعفا داد؟ آیا علت، فقط همان است که بدان اشاره شد یا دلایل دیگری هم در میان است که بازگو کردن آنها مصلحت نیست؟
آیا در شرایطی که ایشان استعفا داده، پذیرفتن من درست است؟
از این‌که بگذریم اصلی‌ترین دغدغه من این بود که آیا پس از حادثه خونین حجّ 1366 و توقف سه ساله اعزام زائران ایرانی، امکان برگزاری حجی آبرومند و با ویژگی‌هایی که امام و مقام معظم رهبری می‌خواهند امکان‌پذیر است؟
