پس از اجرای این وظیفه که ناخودآگاه به ذهنم رسیده بود، همان‌روز دوربان را به مقصد پرتوریا ترک کردیم. حدود یک ماه بعد آقای شیخ احمد دیدات دار فانی را وداع گفت. تصوّر این‌جانب این است که آقای دیدات شیعه شده بود و این فیض را به همراه خود برد. شاید هم در طی این سال‌ها در درون خود در مبارزه بوده است و چون هزینه‌های درمان وی، که ماهیانه بیش از پانزده هزار دلار بود، توسط دیگران تأمین می‌شد، نمی‌توانست و یا نمی‌خواست این موضوع را اعلام کند و یا هم‌چنان که گفتم در درون خود در مبارزه بود و احتیاج به وسیله‌ای برای این تغییر عقیده داشت. اِن شاء الله که ما وسیله‌ای شده باشیم.
محمد علی قانع‌زاده
سفیر جمهوری اسلامی ایران _ پرتوریا
11/۵/138۵