5 / 7
خاطراتی از آیة الله بهاءالدینی
یکی از برجسته‌ترین علمای ربّانی که طی سال‌های متمادی بارها توفیق دیدارش را داشتم و از برکات انس با او بهره می‌بردم، فقیه عارف، حضرت آیة الله سید رضا بهاءالدّینی _ رضوان الله تعالی علیه _ بود.
در نخستین دیدارهایی که در قم با آن بزرگوار داشتم، ایشان بدون مقدمه خطاب به این‌جانب، فرمود: «آقا! استعداد [ویژه‌ای] دارید...» و بدین سان از این حقیر خواستند که برای شکوفایی استعداد خود تلاش کنم که از خداوند منّان می‌خواهم به برکت آن حکیم فرزانه، در باقی‌مانده زندگی توفیق خودسازی عنایت فرماید و در قیامت مرا نزد اولیای خود شرمسار نگرداند.
باری، کمتر توفیق یافتم که خاطرات دیدارهای با ایشان را ثبت کنم؛ اما اجمالاً می‌توانم به نکاتی آموزنده درباره آن بزرگوار اشاره نمایم:
معرفت شهودی
مهم‌ترین ویژگی حضرت آیة الله بهاءالدینی این بود که آن بزرگوار به معرفت شهودی حق تعالی دست یافته بود. در دیداری فرمود: در معرفت خدا به جایی رسیده‌ایم «کالشمس فی رابعة النهار»۱ اگر بخواهیم او را انکار کنیم، وجدان خود را انکار کرده‌ایم!
در دیدار دیگری فرمودند: معرفت من به خداوند متعال همان است که «وجوده من أظهر الأشیاء»۲ این معنا را من احساس می‌کنم، معرفتِ من سمعی نیست، اگر مردم همه دنیا بگویند تو خیال می‌کنی، می‌گویم شماها خیال می‌کنید!
