1 / 16

هشداری به مبلّغان

فاضل ارجمند حجة الاسلام و المسلمین سید موسی موسوی^۱ فرمود:
بنده به لحاظ شرایط مساعدی که از نظر تحصیلی داشتم، در کمتر از شش سال، مقدمات و سطح یک و سطح عالی را طی کرده و حدود پنج سال هم درس‌های خارج فقه و اصول را نزد اساتیدی همچون آیات عظام داماد و حائری و اراکی قدس سره بهره برده بودم و در شرایط بسیار امیدوارکننده‌ای از نظر آینده علمی قرار داشتم و در حوزه، رسائل و مکاسب و کفایه تدریس می‌کردم و در ضمن از اساتید مدرسه حقّانی هم بودم.
در این موقعیت بود که در تابستان 1350 شمسی مرحوم شهید قدوسی رحمه الله به بنده فرمودند: با نظر مساعد حضرت امام، حجج اسلام حاج آخوند و زرندی و کریمیان مدرسه‌ای در کرمانشاه تأسیس کرده‌اند و بنا دارند که به سبک جدید، نظیر مدرسه حقانی، برنامه‌ریزی کنند، شما که به مجموعه برنامه‌های ما آشنایی کامل دارید، تابستان سال جاری را به کرمانشاه بروید و این مدرسه را راه‌اندازی کنید.

وقت داشته که آن را هم تو گرفته‌ای فلهذا کتاب را برداشته، در میان بقچه فلانی گذاشته است.
پس جناب میرزا می‌گوید: ما را به خدمت او مشرّف ساز.
پس چون دستور می‌طلبد، می‌گوید: خیر! اگر بنا شد ما خود به منزل میرزا می‌آییم.
پس میرزا به توسط آن آخوند سه مسئله استفسار می‌نماید:
اوّل آن که تسبیحات اربع در نماز یک دفعه واجب است یا سه دفعه؟ جواب می‌آورد: یک دفعه.
دویم آن که عمل ‌اُمّ‌داوود بر همان نحو است که مرحوم مجلسی نقل کرده است یا نه؟ جواب آورده که خیر و نسخه صحیح آن را نیز تحصیل می‌کند. پس آخوند ملا محمّد علی گفته بوده است که هر چه میرزا در شیراز از پی آن نسخه گردید، گم شده بود و پیدا نشد.
امّا مسئله سِیُّم را ناقل فراموش نموده بود.
پس میرزا می‌گوید: پس از چندی آن آخوند نیز مفقود شد و معلوم نشد به کجا شد.»^۱