بنده (خرّمیان) احادیثی راجع به حضرت فاطمه زهرا علیها السلام از لسان پیامبر اکرم صلی الله علیه و‌آله برای ایشان نقل کردم و او را برای این کار تشویق کردم. در پایان خودش هم اذعان داشت که یقیناً نام فاطمه زهرا در روز قیامت موجب آبروی من و دستگیری‌ام خواهد شد و امید دارم که فاطمه علیها السلام از من شفاعت کند. حتی گفت چندین مرتبه سنّی‌های وهّابی، با سنگ، شیشه‌های این مسجد را شکستند و از من خواستند تا نام این مسجد را تغییر دهم؛ اما من مقاومت کردم.

نکته جالبی که در آنجا مشاهده کردم این بود که قبل از من یک قاری قرآنی که اهل همان قریه بلال حبشی بود تلاوت قرآن کرد. او هم مخرج «ش» نداشت و به جای آن «س» تلفظ می‌کرد. مثلاً می‌گفت: «إذا السَّمسُ کُوّرَت». می‌گفت که ما از نسل بلال حبشی هستیم. آن‌ها پس از گذشت چهارده قرن هنوز هم مخرج «ش» ندارند.
اکثر مردم اتیوپی (حبشه) مسلمان اهل تسنن هستند و اکثر مساجد آن‌ها به نام‌های خلفای راشدین و عایشه و حفصه است که بنده در خیلی از این مساجد تلاوت قرآن داشتم.
روزی به ما خبر دادند که مسجدی به تازگی یافته‌اند، به نام «فاطمه الزهراء». گفتم: حتماً برای قرائت قرآن به این مسجد برویم.
شبی را وقت گرفتند و ما برای قرائت قرآن به آن مسجد رفتیم. دیدم که جلوی در ورودی مسجد با یک سنگ مرمر بسیار بزرگ نوشته: «مسجد فاطمة الزهراء». پس از تلاوت کلام الله مجید از صاحب مسجد که یک مسلمان سُنّی اهل یمن بود سؤال کردم که: چطور شد مسجد را به این نام نهادید؟
گفت من تصمیم داشتم نام این مسجد را «مسجد عایشه» بگذارم و حتی سنگ آن را هم تهیه کرده بودم؛ اما شبی در عالم رؤیا پیامبر اکرم صلی الله علیه و‌آله را دیدم که فرمودند: فلانی! از این که می‌خواهی نام این مسجد را به نام همسرم عایشه بگذاری از تو ممنونم، اما در این شهر مسجد به نام عایشه زیاد است. شما این مسجد را به نام دخترم قرار بده که این نام برای تو برکت دارد.
صبح که از خواب بیدار شدم از هر که سؤال کردم که نام دختر پیامبر چه بوده، هیچ کس جواب صریحی به من نداد تا این که به سفارت جمهوری اسلامی ایران در آدیس آبابا مراجعه کردم و گفتم که: نام دختر پیامبر اسلام چیست؟ آن‌ها گفتند: «فاطمة الزهراء». من هم این نام زیبا را بر روی مسجد گذاشتم.