ناميده است ، مانند :
«لَهُ الْحَمْدُ فِى الْأُولَى وَ الْأَخِرَةِ .^۱
در اين [سراى] نخستين و در آخرت ، ستايش ، از آنِ اوست» .
«وَ إِنَّ لَنَا لَلْأَخِرَةَ وَ الْأُولَى .^۲
و در حقيقت ، دنيا و آخرت ، از آنِ ماست» .
«وَ لَلْأَخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى .^۳
و آخرت ، براى تو ، بهتر از سراى نخستين است» .
در واقع ، قرآن كريم و نيز احاديث اسلامى ، كلمه «آخرة» را در يكى از بارزترين مصاديق لغوى آن به كار مى برند . از اين رو، هنگامى كه يزيد بن سلام از پيامبر صلى الله عليه و آله مى پرسد : «چرا آخرت را آخرت ناميده اند؟»، ايشان در جواب مى فرمايد :
لِأَنَّها مُتَأَخِّرَةٌ تَجى ءُ مِن بَعدِ الدُّنيا ، لا توصَفُ سِنينُها ، وَ لا تُحصى أيّامُها ، وَ لا يَموتُ سُكّانُها .^۴چون آن ، متأخّر است و پس از دنيا مى آيد . سال هاى آن ، وصف ناشدنى و روزهايش ناشمردنى هستند و ساكنان آن ، هيچ گاه نمى ميرند .
و از امام على عليه السلام در وجه تسميه آخرت نقل شده كه :
سُمِّيَتِ الآخِرَةُ آخِرَةً ، لِأَنَّ فيهَا الجَزاءَ وَ الثَّوابَ .^۵
آخرت ، آخرت ناميده شده است ؛ چون سزا و پاداش در آن جاست.
همان طور كه علّامه مجلسى توضيح داده، ^۶ مقصود ، آن است كه چون در