۸۷.المناقب ، ابن شهرآشوبـ به نقل از زادان ، در بيان سيره امير مؤمنان عليه السلام ـ :ايشان در بازارها تنها مى گشت و گم شده را راه نمايى مى نمود و به ناتوان كمك مى كرد . از فروشنده و بقّال مى گذشت و قرآن را برايش مى گشود و اين آيه را مى خواند : «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم ...» تا آخر آيه.

۸۸.امام على عليه السلامـ در خطبه معروف به شِقشِقيّه ـ :و آن گاه كه خلافت را به دست گرفتم ، جمعى پيمان شكستند و گروهى از دين ، بيرون شدند و عدّه اى كجرَوى پيشه كردند ، گويا اين سخن خداى سبحان را نشنيده بودند كه مى فرمايد : «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين ، خواستار برترى (سركشى) و فساد نيستند ، و فرجام ، از آنِ پرهيزگاران است» .
آرى ، به خدا سوگند كه آن را شنيدند و نيك دريافتند ؛ امّا دنيا در ديدگان آنان ، زيبا جلوه نمود و زر و زيور آن ، چشمانشان را خيره كرد .

۸۹.امام على عليه السلام :آدمى را از اين كه بند كفشش نيكوتر از بند كفش دوستش باشد ، خوش مى آيد و [بدين سبب ،] مشمول اين سخن خداوند مى شود كه : «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين ، خواستار برترى (سركشى) و فساد نيستند ، و فرجام ، از آنِ پرهيزگاران است» .