۹۴.امام على عليه السلام :نشانه كسى كه خواهان پاداش آخرت است ، زُهدورزىِ او به زرق و برق اين دنياى گذراست . بدانيد كه زهدِ زهدورزِ به اين دنيا ، چيزى از آنچه خداوند در دنيا قسمت او كرده است ، نمى كاهد ، هرچند به آن بى ميل باشد ، و آزمندىِ شخص آزمند به زرق و برق زندگى دنيايى ، چيزى در آن ، [افزون بر آنچه خداوند در دنيا قسمت او كرده است ،] بر او نمى افزايد ، هرچند حرص بورزد . زيان ديده ، كسى است كه از بهره آخرتش محروم گردد.

۹۵.امام على عليه السلام :همانا آخرت را اهلى است كه جان هايشان از فخرفروشى به اهل دنيا باز ايستاده است . [آنان،] نه در باره دنيا به رقابت بر مى خيزند ، نه به لذّت ها و خوشى هاى آن شادمان مى شوند ، و نه از ناخوشى هاى آن اندوهگين مى گردند .

۹۶.الكافىـ به نقل از على بن عيسى ، از يكى از امامان اهل بيت عليهم السلام ـ :خداوند متعال با موسى عليه السلام به نجوا سخن گفت و در نجوايش به او فرمود : « ... اى موسى! فرزندان دنيا و اهل آن ، مايه فتنه (فريب و گم راهىِ) يكديگرند و هر يك ، آنچه را كه [از دنيا] دارد ، در نظرش زيبا جلوه مى كند ؛ ولى مؤمن ، كسى است كه آخرت در نظرش آراسته و زيبا گرديده است و پيوسته به آن مى نگرد ، بى آن كه از توجّه به آن خسته شود . عشق به آخرت ، ميان او و لذّت زندگى مانع گشته و او را در سحرگاهان به تكاپو [و عبادت] كشانده است ، همانند سوارى كه به سوى مقصدش مى راند و شبش را به اندوه و روزش را به غمناكى سپرى مى كند . خوشا به حال او ، كه اگر پرده كنار برود ، چه شادمانى ها كه خواهد ديد!» .