3043

التَّحذيرُ مِنَ الاستِغفارِ مَعَ الإصرارِ

۱۵۲۵۱.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :خَيرُ الاستِغفارِ عِندَ اللّهِ الإقلاعُ و النَّدَمُ . ^۱

۱۵۲۵۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الاستِغفارُ مَع الإصرارِ ذُنوبٌ مُجَدَّدَةٌ . ^۲

۱۵۲۵۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :المُقيمُ علَى الذَّنبِ و هُو مِنهُ مُستَغفِرٌ كَالمُستَهزئَ . ^۳

۱۵۲۵۴.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :المُستَغفِرُ مِن ذَنبٍ و يَفعَلُهُ كَالمُستَهزئَ بربِّهِ . ^۴

۱۵۲۵۵.عنه عليه السلام :مَنِ استَغفَرَ بلِسانِهِ و لم يَندَمْ بقَلبِهِ فَقدِ استَهزَأ بنفسِهِ . ^۵

(انظر) الذنب : باب 1380. ص التوبة : باب 467.

3043

پرهيز از آمرزش خواهى با وجود ادامه دادن به گناه

۱۵۲۵۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهترين استغفار نزد خدا، ترك گناه و پشيمانى [از آن] است.

۱۵۲۵۲.امام على عليه السلام :آمرزش خواهى[ها] با وجود ادامه دادن به گناه، خود گناهانى تازه اند.

۱۵۲۵۳.امام صادق عليه السلام :كسى كه از گناه استغفار كند و باز به آن ادامه دهد، مانند شخص مسخره كننده است.

۱۵۲۵۴.امام رضا عليه السلام :كسى كه از گناهى استغفار مى كند و باز آن را انجام مى دهد، مانند كسى است كه پروردگارش را ريشخند كند.

۱۵۲۵۵.امام رضا عليه السلام :هر كه به زبانش آمرزش بخواهد و در دلش [از گناه خود ]پشيمان نباشد، خودش را ريشخند كرده است.