۱۵۲۳۷.عنه عليه السلام :مَن قالَ في وَترِهِ إذا أوتَرَ : «أستَغفِرُ اللّهَ و أتوبُ إلَيهِ» سَبعينَ مَرَّةً و هُو قائمٌ ، فَواظَبَ على ذلكَ حتّى يَمضِيَ لَهُ سَنَةٌ ، كَتَبَهُ اللّهُ عِندَهُ مِن المُستَغفِرِينَ بالأسحارِ ، و وَجَبَت لَهُ المَغفِرَةُ مِنَ اللّهِ عَزَّ و جلَّ . ^۱

۱۵۲۳۸.عنه عليه السلامـ في قَول يعقوبَ لبَنيه :«سَوفَ أستَغفرُ لكُم رَبّي»^۲ـ: أخَّرَها إلى السَّحَرِ ليلةَ الجُمُعةِ . ^۳

۱۵۲۳۹.الكافي :كان أبو الحسن الأوّل عليه السلام إذا رَفَعَ رَأسَهُ مِن آخِرِ رَكعَةِ الوَترِ قالَ : هذا مَقامُ مَن حَسَناتُهُ نِعمَةٌ مِنكَ ، و شُكرُهُ ضَعيفٌ ، و ذَنبُهُ عظيمٌ ، و ليسَ لَهُ إلاّ دَفعُكَ و رَحمَتُكَ ؛ فإنّكَ قُلتَ في كتابِكَ المُنزَلِ على نبيِّكَ المُرسَلِ صلى الله عليه و آله : «كانُوا قَليلاً مِن اللَّيلِ ما يَهْجَعُونَ * و بالأسحارِ هُم يَستَغفِرونَ»^۴ طالَ هُجُوعِي ، و قَلَّ قِيامِي ، و هذا السَّحَرُ و أنا أستغفِرُكَ لذَنبِي استِغفارَ مَن لَم يَجِدْ لنفسِهِ ضَرّا و لا نَفعا ، و لا مَوتا و لا حَياةً و لا نُشورا ، ثُمّ يَخرُّ ساجِدا صلواتُ اللّهِ علَيهِ . ^۵

۱۵۲۳۷.امام صادق عليه السلام :هر كس در نماز وتر خود در حالى كه ايستاده است هفتاد مرتبه بگويد : «أستغفر اللّه و أتوب إليه» و اين كار را تا يك سال ادامه دهد، خداوند نام او را در زمره آمرزش خواهانِ در سحرگاهان بنويسد و آمرزش خداوند عزّ و جلّ بر او لازم گردد.

۱۵۲۳۸.امام صادق عليه السلامـ درباره كلام يعقوب به فرزندش : «بزودى از پروردگارم براى شما بخشايش مى طلبم» ـفرمود : دعا كردن براى آنان را تا سحرگاه شب جمعه به تأخير انداخت.

۱۵۲۳۹.الكافى :امام كاظم عليه السلام هرگاه از ركعت آخر نماز وتر سر بر مى داشت عرضه مى داشت : «اين كسى است كه حسناتش نعمتى است از سوى تو و شكر گزاريش ناچيز است و گناهش بزرگ و چيزى جز حمايت و رحمت تو ندارد. و تو در كتاب خود كه بر پيامبر مرسل خويش نازل كردى فرمودى: «اندكى از شب را مى خوابيدند و در سحرگاهان استغفار مى كردند». خفتنم به درازا است و شب زنده داريم اندك و اينك سحر است و من براى گناهم از درگاه تو آمرزش مى طلبم؛ آمرزش خواهىِ كسى كه نه سود و زيانش در اختيار اوست و نه مرگ و نه زندگى و نه رستاخيزش» . سپس آن حضرت، صلوات اللّه عليه، به سجده مى افتاد.