۶۲.بحار الأنوارـ به نقل از نوف بكالى ـ :امير مؤمنان ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ را ديدم كه شتابان مى رود . گفتم : كجا مى روى ، مولاى من؟
فرمود : «رهايم كن، اى نوف! آرزوهايم مرا به سوى محبوب مى كشانَد».
گفتم : مولاى من! آرزوهاى تو چيست؟
فرمود : «آن كس كه مورد آرزوست ، خود ، آنها را مى داند و نيازى نيست به غير او بگويم . بنده را همين ادب بس كه در نعمت هايش و نيازش ، غير پروردگارش را شريك نگردانَد» .

۶۳.تاريخ دمشقـ به نقل از احمد بن يحيى كوفى ـ :امام باقر عليه السلام فرمود : «هر گاه دو مرد ، در ارجمندى و ديندارى برابر باشند، برترينِ آن دو نزد خداوند ، باادب ترينِ آن دو است» .
گفتم : فدايت شوم! برترىِ او را در نزد مردم و در انجمن ها و مجالس مى دانم ؛ امّا برترىِ او در نزد خداوند عز و جل به چيست؟
فرمود : «با خواندن قرآن آن گونه كه نازل گشته است ، و دعا خواندن بى غلط به درگاه خداوند عز و جل ؛ چرا كه آدمى غلط دعا مى خواند و در نتيجه ، دعايش به درگاه خداوند عز و جل بالا نمى رود».

۶۴.مصباح الشريعةـ در سخنى منسوب به امام صادق عليه السلام ـ :سوگند به خدا ، زيان نكرد آن كه حقيقت سجود را به جاى آوَرْد ... و هرگز از خداوند، دور نگشت آن كه در سجود ، نيكو تقرّب جُست ، و هرگز به خداوند، نزديك نشد آن كه به [ساحت مقدّس] او بى ادبى كرد ، و حرمتش را زير پا نهاد ، و به غير او دل بست.