۲۶۵.عيسى بن مريم عليه السلام : به شما سفارش مى‏كنم كه بر دهانتان مُهر خاموشى بزنيد ، مبادا چيزى كه برايتان روا نيست از آن بيرون آيد .

۲۶۶.تاريخ دمشق- به نقل از مالك بن انس -: خوكى بر عيسى بن مريم عليه السلام گذشت . عيسى عليه السلام فرمود : «برو به سلامت» .
به او گفته شد : اى روح خدا ! به اين خوك [چنين سخنى‏]مى‏گويى؟!
فرمود : «خوش ندارم زبانم را به بدى عادت دهم» .

۲۶۷.عيسى بن مريم عليه السلام : خداوند، كسى را كه بدون تعجّب از چيزى ، زياد مى‏خندد و كسى را كه به سوى چيزى غير از ادب مى‏رود ، دشمن مى‏دارد .

۲۶۸.عيسى بن مريم عليه السلام : چهار چيزند كه شگفت‏انگيزند و جز با شگفتى حفظ نمى‏شوند : خاموشى كه گام نخست بندگى است ؛ ياد خدا در همه حال؛ فروتنى؛ و كم چيزى [فقر] .

۲۶۹.عيسى بن مريم عليه السلام : نيكى در سه چيز است : سخن گفتن ، نگريستن ، و خاموشى .هر كه سخن گفتنش در غير ذكر [خدا] باشد، بيهوده‏گويى كرده است . هر كه نگريستنش با عبرت آموختن همراه نباشد ، دستخوش غفلت است . و هر كه
خاموشى‏اش با انديشيدن همراه نباشد ، كارى بيهوده كرده است .

۲۶۵.عنه عليه السلام: اُوصِيكُم أَن تَختِمُوا عَلى‏ أَفواهِكُم بِالصَّمتِ ، حَتّى‏ لا يَخرُجَ مِنها ما لا يَحِلُّ لَكُم .^۱

۲۶۶.تاريخ دمشق عن مالك بن أنس: مَرَّ بِعِيسَى بنِ مَريمَ خِنزِيرٌ ، فَقالَ : مُرَّ بِسَلامٍ .
فَقِيلَ لَهُ : يا رُوحَ اللَّهِ ، لِهذَا الخِنزِيرِ تَقُولُ؟! قالَ : أَكرَهُ أَن أُعَوِّد لِسانِي الشَرَّ^۲ . ^۳

۲۶۷.عيسى بن مريم عليه السلام: إِنَّ اللَّهَ يُبغِضُ الضَحّاكَ مِن غَيرِ عَجَبٍ ، وَالمَشّاءَ إِلى‏ غَيرِ أَدَبٍ .^۴

۲۶۸.عنه عليه السلام: أَربَعٌ هُنَّ عَجَبٌ ، ولَا يُحفَظنَ إِلّا بِعَجَبٍ : الصَّمتُ ؛ وهُوَ أَوَّلُ العِبادَةِ ، وذِكرُ اللَّهِ عَلى‏ كُلِّ حالٍ ، والتَّواضُعُ ، وقِلَّةُ الشَّي‏ءِ .^۵

۲۶۹.عنه عليه السلام: اَلبِرُّ ثَلاثَةٌ : المَنطِقُ ، والنَّظَرُ ، والصَّمتُ ؛ فَمَن كانَ مَنطِقُهُ فِي غَيرِ ذِكرٍ فَقَد لَغا^۶ ، ومَن كانَ نَظَرُهُ فِي غَيرِ اعتِبارٍ فَقَد سَها^۷ ، ومَن كانَ صَمتُهُ فِي غَيرِ
فِكرٍ فَقَد لَها^۸ .^۹