۲۸۸.عيسى بن مريم عليه السلام : منفورترين عالمان نزد خداوند ، كسى است كه دوست دارد پشت سرش از او ستايش شود ، و در مجلس‏ها برايش جا باز كنند ، و به ميهمانى دعوتش نمايند ، و توشه‏دان‏ها برايش خالى شود . به راستى به شما مى‏گويم : اينان مزد خود را در دنيا گرفته‏اند و خداوند، عذاب آنها را در روز قيامت چند برابر مى‏كند .

۲۸۹.عيسى بن مريم عليه السلام : از پليدى دنيا اين كه خداوند در آن نافرمانى مى‏شود ، و آخرت، جز با ترك آن به دست نمى‏آيد .

۲۹۰.عيسى بن مريم عليه السلام : به راستى به شما مى‏گويم : اى بندگان دنيا! شما نه دنيا را دوست داريد و نه به آخرت اميدواريد . اگر دنيا را دوست مى‏داشتيد، آن كارى را كه به واسطه آن به دنيا رسيده‏ايد ، ارج مى‏نهاديد ، و اگر آخرت را مى‏خواستيد، كردار كسى را مى‏كرديد كه به آن اميد دارد .

۲۹۱.عيسى بن مريم عليه السلام : واى بر شما اى بندگان دنيا! نه چون حكيمان خرد مى‏ورزيد ، و نه چون فرزانگان مى‏فهميد ، و نه چون دانشمندان مى‏دانيد ، و نه چون بندگانِ ترسان هستيد ، و نه چون آزادگانِ شرافتمند . زودا كه دنيا شما را از بُن بركَنَد و سرنگونتان كند . سپس بينى‏تان را به خاك بمالد . آن گاه گناهانتان كاكل شما را بگيرد و دانش (ِخدا) از پشتِ سر، شما را پيش براند تا آن كه برهنه و تنها به پادشاه سزا دهنده ، تسليمتان كند و او سزاى كارهاى بدتان را بدهد .

۲۹۲.عيسى بن مريم عليه السلام : واى بر شما اى بندگان دنيا! از بهرِ نعمتى زوال آمدنى و زندگى‏اى به پايان رسيدنى ، از خدا مى‏گريزيد و ديدار او را ناخوش مى‏داريد؟!
پس چگونه خداوند، ديدار شما را دوست داشته باشد در حالى كه شما ديدار او را ناخوش مى‏داريد؟! خداوند ، تنها ، ديدار كسى را دوست دارد كه دوستدار ديدار اوست ، و ملاقات كسى را نمى‏پسندد كه ديدار او را ناخوش دارد . چگونه مى‏پنداريد كه فقط شما دوست خداييد و نه ديگران ، حال آن كه از مرگ مى‏گريزيد و به دنيا چنگ مى‏زنيد؟
مرده را چه سود، بوى خوش حنوطش و سفيدى كفنش، در حالى كه همه اينها در زير خاك است؟! همچنين شما را چه سود، زرق و برق دنيايى كه در چشم شما جلوه‏گرى مى‏كند ، امّا همه‏اش رو به نيستى و زوال است؟!
شما را چه سود، پاكيزگى پيكرهايتان و روشنى رنگ‏هايتان، در حالى كه به سوى مرگ مى‏رَويد و در خاك، به دست فراموشى سپرده مى‏شويد و در تاريكى گور، فرو مى‏رويد؟!

۲۸۸.عنه عليه السلام: إِنَّ أَبغَضَ العُلَماءِ إِلَى اللَّهِ رَجُلٌ يُحِبُّ الذِّكرَ بِالمَغِيبِ ، وَيُوَسَّعُ لَهُ فِي المَجالِسِ ، ويُدعَى‏ إِلَى الطَّعامِ ، وتُفرَغُ لَهُ المَزاوِدُ . بِحَقّ أَقُولُ لَكُم : إِنَّ اُولئِكَ قَد أَخَذُوا اُجُورَهُم فِي الدُّنيا ، وإِنَّ اللَّهَ يُضاعِفُ لَهُمُ العَذابَ يَومَ القِيامَةِ .^۱

۲۸۹.عنه عليه السلام: مِن خُبثِ الدُّنيا أَنَّ اللَّهَ عُصِيَ فِيها ، وَأَنَّ الآخِرَةَ لَا تُنالُ إِلَّا بِتَركِها .^۲

۲۹۰.عنه عليه السلام: بِحَقٍّ أَقُولُ لَكُم : يا عَبِيدَ الدُّنيا ، ما الدُّنيا تُحِبُّونَ ، ولا الآخِرَةَ تَرجُونَ ، لَو كُنتُم تُحِبُّونَ الدُّنيا أَكرَمتُمُ العَمَلَ الَّذِي بِهِ أَدرَكتُمُوها ، ولَو كُنتُم تُرِيدُونَ الآخِرَةَ عَمِلتُم عَمَلَ مَن يَرجُوها .^۳

۲۹۱.عنه عليه السلام: وَيلَكُم يا عَبيدَ الدُّنيا! لَا كَحُكَماءَ تَعقِلُونَ ، ولا كَحُلَماءَ تَفقَهُون ، ولا كَعُلَماءَ تَعلَمُونَ ، ولا كَعَبِيدٍ أَتقِياءَ ، ولا كَأَحرارٍ كِرامٍ ، تُوشِكُ الدُّنيا أَن تَقتَلِعَكُم مِن اُصُولِكُم فَتَقلِبَكُم عَلى‏ وُجُوهِكُم ، ثُمَّ تُكِبَّكُم عَلى‏ مناخِرِكُم ، ثُمَّ تَأخُذُ خَطاياكُم بِنَواصِيكُم وَيَدفَعُكُمُ العِلمُ مِن خَلفِكُم حَتّى‏ يُسَلِّماكُم إِلَى المَلِكِ الدَّيّانِ عُراةً فُرادى‏ ، فَيَجزِيكُم بِسُوءِ أَعمَالِكُم .^۴

۲۹۲.عنه عليه السلام: وَيلَكُم يا عَبِيدَ الدُّنيا! مِن أَجلِ نِعمَةٍ زَائِلَةٍ وحَياةٍ مُنقَطِعَةٍ تَفِرُّونَ
منَ اللَّهِ وتَكرَهُونَ لِقاءَهُ؟! فَكَيفَ يُحِبُّ اللَّهُ لقاءَكُم وأَنتُم تَكرَهُونَ لِقاءَهُ؟! فَإنَّمَا يُحِبُّ اللَّهُ لقاءَ مَن يُحِبُّ لِقاءَهُ ، ويَكرَهُ لِقاءَ مَن يَكرَهُ لِقاءَهُ ، وكَيفَ تَزعُمونَ أَنَّكُم أَولِياءُ اللَّهِ مِن دُونِ النّاسِ وأَنتُم تَفِرُّونَ مِنَ المَوتِ وتَعتَصِمُونَ بِالدُّنيا؟
فَماذا يُغنِي عَنِ المَيِّتِ طِيبُ رِيحِ حَنُوطِهِ وبَياضُ أَكفانِهِ وكُلُّ ذلِكَ يَكُونُ فِي التُّرابِ؟! كَذلِكَ لا يُغنِي عَنكُم بَهجَةُ دُنياكُمُ الَّتِي زُيِّنَت لَكُم ، وكُلُّ ذلِكَ إِلى‏ سَلبٍ وزَوالٍ .
ماذا يُغنِي عَنكُم نَقاءُ أَجسادِكُم وصَفاءُ أَلوانِكُم وإِلَى المَوتِ تَصِيرُونَ ، وفِي التُّرابِ تُنسَونَ ، وفِي ظُلمَةِ القَبرِ تُغمَرُونَ؟!^۵