مورد اختلاف
در این مجموعه محبوبتر بودن سه رفتار: صله دادن به امام علیه السلام ، تداوم و استمرار عمل و ذکر تهلیل و تکبیر، با قید «الی الله» مطرح شدهاند. اخبار مورد نظر، هر سه محبوبیت عملی را نزد خداوند بازگو میکنند. پرسش این است که کدامیک از این سه محبوبتریناند؟
بررسی
در گذشته اشاره شد که تداوم عمل، به دلیل عام بودنش، ظرفیت هم پوشانی بر دو عمل دیگر و نیز سایر اعمال را دارد. بنا بر این، حدیث دوم با روایات اول و سوم اختلافی نخواهد داشت؛ اما رفع اختلاف میان روایت اول و سوم با تأمل در موضوعات هر یک از آنها میسر است.
برای درک درست از روایت و شناخت اهمیت و جایگاه بخشیدن صله به امام علیه السلام باید به پرسشهایی از این دست، پاسخ داده شود. که آیا امام علیه السلام به کمک مالی مردم نیازمند بوده است؟ اگر چنین نیست، دلیل اهمیت و ارزش دریافت صله از مردم چیست؟
از واکاوی متون حدیثی میتوان به پاسخ پرسشهای فوق دست یافت. طبق حدیثی از امام صادق علیه السلام آن بزرگوار صریحاً اعلام میدارند که از آن چه در دست مردم است، بینیاز بوده و خود از متمولترین افراد شهر مدینه هستند. و کسانی را که گمان بردهاند امام علیه السلام به دریافت کمک مالی مردم نیازمند است، کافر میشمارند1
از طرفی با توجه به متن حدیثی از امام کاظم علیه السلام ، اعطای صله دارای محدوده زمانی یعنی دوران حکومت فاسقان است2 بر این اساس، میتوان گفت علت اصلی ستاندن صله از مردم، ضرورت یاری رساندن آنان به امام علیه السلام در عصر حاکمیت دولتهای غاصب است. افزون بر این علت، امام صادق علیه السلام دلیل ستاندن صله از مردم را تطیهر و پاکیزه شدن شیعیان توصیف فرموده و به آیه «خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّیهِمْ
1.همان، ج۱، ص۵۳۸، ح۱ و نیز ح۷: «مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنِ ابْنِ بُكَیْرٍ قَالَ، سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللهِ علیه السلام یَقُولُ: إِنِّی لآَخُذُ مِنْ أَحَدِكُمُ الدِّرْهَمَ وَ إِنِّی لَمِنْ أَكْثَرِ أَهْلِ الْمَدِینَةِ مَالًا مَا أُرِیدُ بِذَلِکَ إِلَّا أَنْ تُطَهَّرُوا». گویا در اینجا مراد از کفر، معنای مصطلح آن نیست و شاید مراد، کفر به مقام و مرتبه امامت باشد: ترجمه و شرح اصول الکافی، ج۳، ص۸۴۲.
2.الکافی، ج۸، ص۳۰۲: «مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ، عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ الصَّلْتِ، عَنْ یُونُسَ وَ عَنْ عَبْدِ الْعَزِیزِ بْنِ الْمُهْتَدِی، عَنْ رَجُلٍ، عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْمَاضِی علیه السلام فِی قَوْلِهِ تَعَالَی: "مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجْرٌ كَرِیمٌ"، قَالَ: صِلَةُ الْإِمَامِ فِی دَوْلَةِ الْفَسَقَة».