اگر معراج تنها رؤیایی بود، اهمیت دادن به آن در قرآن و اثبات کرامت پیامبر صلی الله علیه وآله به وسیله آن معنا نداشت ^۱.
سخن معاویه را نیز با ظاهر آیات^۲ رد می‌کنیم. علاوه بر آن، تسبیح و ثنای خداوند در این آیات به دلیل بی‌سابقه بودن و قدرت‌نمایی خداوند است و با خواب سازگار نیست؛ زیرا همه افراد خواب می‌بینند و چه بسا گناهکاری خوابی ببیند که از خواب یک مؤمن عجیب‌تر باشد.^۳
اگر این سیر رؤیا بود، تکذیب قریش معنا نداشت ^۴ و نیز مشاهداتی که آن حضرت در بین راه دیده و نقل کرده، با رؤیا بودن معراج نمی‌سازد ^۵.
آیه (...وَ مَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاکَ إِلاَّ فِتْنَةً لِلنَّاسِ...)^۶ را مفسران این گونه تفسیر کرده‌اند:
خداوند بیان نفرمود آن رؤیا چه بود و در دیگر آیات نیز تفسیری برای آن وجود ندارد و رؤیاهایی که در دو آیه دیگر از قرآن وجود دارد،^۷به حوادث پس از هجرت مربوط است و آیه(...وَ مَا جَعَلْنَا الرُّؤيَا الَّتی...)در مکه نازل شد. پس ربطی به یکدیگر ندارند و با این آیه نمی‌توان به اثبات وقوع معراج در خواب پرداخت^۸.
حتی اگر آیه رؤیا را اثبات کند، شأن نزول آن با معراج نمی‌سازد.^۹

ب) معراج روحانی

برخی^۱۰ معراج را روحانی می‌پندارند؛ یعنی روح ایشان جدا از جسمشان به این سفر رفته است. اگر منظور از معراج روحانی، تفکر در عظمت حق و وسعت جهان و... باشد، بدون تردید این تنها شامل پیامبر صلی الله علیه وآله نمی‌شود و اکثر پیامبران را شامل می‌شود؛ در حالی که معراج از ویژگی‌‏های