عیسی علیه السلام در مقابل یارانش، از زوایه خانه به طرف آسمان بالا می‌رود و ناپدید می‌شود۱ و پس از چند روز برمی‌گردد۲ و بین زمین و آسمان قبض روح می‌شود؛ بعد به آسمان می‌رود و دوباره روحش به بدنش باز می‌گردد.۳ در حال دویدن باد او را به آسمان برد.۴ این‌ها مطالبی است که از روایات برداشت می‌شود و عروج جسمانی و روحانی را می‌رساند.
البته به نظر می‌رسد آنچه اینان نقل می‌کنند، به این دلیل است که می‌خواهند به خیال خود، ماجرا را اندکی منطقی‌تر و به ذهن نزدیک‌تر نشان دهند؛ درحالی که خداوند بزرگ قادر به انجام کارهایی است که فراتر از ذهن بشر است.
1.. امام باقر علیه السلام فرمودند: «إن عیسی وعد أصحابه لیله رفعه الله إلیه، فاجتمعوا إلیه عند المساء و هم اثنا عشر رجلاً، فأدخلهم بیتاً ثم خرج إلیهم من عین فی زاویه البیت و هو ینفض رأسه عن الماء، فقال: إن الله أوحی إلی أنه رافعی إلیه الساعة و مطهری من الیهود، فأیکم یلقی علیه شبحی، فیقتل و یصلب و یکون معی فی درجتی؟ فقال شاب منهم: أنا یا روح الله، قال: أنت هو ذا، فقال لهم عیسی: أما إن منکم من یکفر بی قبل أن یصبح اثنتی عشره کفره، فقال رجل منهم: أنا هو یا نبی الله! فقال له عیسی: أتحس بذلک فی نفسک؟ فلتکن هو، ثم قال لهم عیسی: أما إنکم ستقترفون بعدی ثلاث فرق: فرقتین مفتریقین علی الله فی النار، و فرقه تتبع شمعون صادقة علی الله فی الجنة ثم رفع الله عیسی إلیه من زاویة البیت و هم ینظرون إلیه...» (تفسیر القمی، ج۱، ص۱۱۱؛ المیزان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۲۱۸).
2.. وهب می‌گوید: یهودا، یهودیان را به محل عیسی علیه السلام راهنمایی کرد و آنها او را گرفتند. صبح روز بعد، وقتی خواستند او را بر دار کشند، هوا تاریک شد و خداوند فرشتگان را گسیل فرمود که میان یهودیان و عیسی علیه السلام حایل شدند و آنان به جای عیسی علیه السلام یهودا را بر صلیب کشیدند. در این هنگام، هوا روشن شد و خداوند حواس و دیدار آنان را دگرگون ساخت و یهودا را به شکل عیسی علیه السلام میدیدند و خداوند عیسی علیه السلام را سه ساعت از روز گذشته به آسمان برد. او چند روزی در آسمان بود. گفته‌اند: هفت روز یا چهل روز، خدا داناتر است. سپس خداوند به او فرمود: دشمنان مهلت ندادند که به یارانت وصیت کنی، اکنون پیش آنان برگرد و وصیت کن... و پس از هفت روز دوباره به آسمان برده شد و سه ساعت از روز گذشته، خداوند جانش را گرفت و بر پیکر او بال و پر رست و جامه نور بر تنش پوشاند و خوراکی و آشامیدنی از او قطع شد و انسانی به صورت فرشته گردید (نهایة الارب فی فنون الادب، ج۹، ص۳۲۶-۳۲۷).
3.. امام رضا علیه السلام فرمودند: «إنه ما شبه أمر أحد من انبیاء الله و حججه علی الناس إلّا أمر عیسی وحده، لأنه رفع من الأرض حیاً و قبض روحه بین السماء و الأرض ثم إلی السماء، و رد علیه روحه، و ذلک قوله – عز و جل -: «إذ قال الله یا عیسی إنی متوفیک و رافعک إلی و...»، و قال الله حکایة لقول عیسی یوم القیامة: «و کنت شهیداً علیهم مادمت فیهم فلما توفیتنی کنت أنت الرقیب علیهم» (بحار الانوار، ج۱۴، ص۳۳۸-۳۳۹).
4.عیسی علیه السلام بر کوه طور ایستاده بود؛ جامه‌ای از موی بز پوشیده، بادی سخت برآمد. عیسی بدوید و در آن دویدن باد او را برگرفت و به آسمان برد (روض الجنان و روح الجنان، ج۴، ص۳۵۴).
