• در روایت دیگری از امام سجاد علیه السلام نقل شده است که آن حضرت فرموده که در ابتدای ماه رمضان به این امید که شب قدر را درک کند، صدقه می‏دهد. از آنجایی که این روایت با مسلمات شیعه _ که امام را آگاه‏ترین افراد به زمان شب قدر می‏داند _ در تضاد است، از این رو، در تأویل این روایت وجوهی را از قبیل اقتدای شیعیان به ایشان در صدقه دادن برای درک شب قدر، تقیه و یا مخفی کردن دانسته‏ها یا اعتقادات شیعیان از دشمنانشان ذکر کرده است:
رويناه و رأيناه في كتاب علي بن إسماعيل الميثمي في كتاب أصله، عن علي بن الحسين _ عليهما السلام _ : كان إذا دخل شهر رمضان تصدّق في كلّ يوم بدرهم، فيقول: لعلّي أصيب ليلة القدر.
أقول: اعلم انّ مولانا زين العابدين علیه السلام كان اعرف أهل زمانه بليلة القدر، و هو صاحب الأمر في ذلک العصر و المخصوص بالاطّلاع علی ذلک السر. و لعلّ المراد بصدقته كلّ يوم من الشّهر ليقتدي به من لم يعلم ليلة القدر في فعل الصدقات و القربات كلّ يوم من شهر رمضان، ليظفر بليلة القدر و يصادفها بالصّدقة و فعل الإحسان.
أقول: و لعلّ مراد مولانا علي بن الحسين _ عليهما السلام _ إظهار ان يتصدّق كلّ يوم بدرهم، ليستر عن الأعداء نفسه، بأنّه ما يعرف ليلة القدر، لئلا يطلبوا منه تعريفهم بها، فقد كان في وقت تقيّة من ولاية بني أميّة.
أقول: و لعلّ مراده علیه السلام ان يخذل اعداءه أن يعلموا علی ما ظهر من شيعته، من انّ ليلة القدر في إحدی ثلاث ليال: تسع عشرة منه، أو إحدی و عشرين، أو ثلاث و عشرين، عقوبة للاعداء لعداوتهم^۱.
• مورد دیگر روایاتی است که سجع در دعا را مکروه می‏شمارد و از طرفی آشکارا مشاهده می‏شود که بسیاری از دعاها دارای سجع‏اند. وی اولاً بیان می‏کند که ممکن است این روایات صحیح نباشند، اما در صورتی که فرض کنیم روایات صحیح هستند، باید متن روایات را به یکی از صورت‏های زیر تأویل برد: از جمله این که اشاره روایات نه به هر سجعی، بلکه سجع از روی تکلف باشد و یا اشاره به سجعی است که به قصدی غیر الهی انشا شده باشد و یا خالی از آداب لازم در قرآن و سنت باشد:
ربما يكون الدعاء الذي ننشئه كالمنثور و القرائن و السجع و عسی أن يوجد في بعض الروايات أن السجع في الدعاء و غيره مكروه و لعل تأويل ذلک إن صحت الرواية أن يكون السجع عن تكلف أو لغير الله أو قاصراً عن آداب السنة و الكتاب لأننا رأينا و روينا أدعية كثيرة عن النبي صلی الله علیه وآله و الأئمة _ عليهم أفضل الصلاة و السلام _ علی سبيل السجع و النثر و ترتيب الكلام و في صحائف مولانا زين العابدين علیه السلام كثير مما ذكرناه و في القرآن الشريف آثار كثيرة علی نحو ما وصفناه‏^۲.