می‏داند و بیان می‏دارد که شاید کسانی که وی را تضعیف کرده‏اند، این روایات را ندیده‏اند و همین احتمال را در باره بسیاری از روات تضعیف شده دیگر نیز می‏دهد:
أقول: و سمعت من يذكر طعناً علی محمد بن سنان لعله لم يقف علی تزكيته و الثناء عليه و كذلک يحتمل أكثر الطعون.
فقال شيخنا المعظم المأمون المفيد محمد بن محمد بن النعمان في كتاب كمال شهر رمضان ما هذا لفظه: علی أن المشهور عن السادة علیهم السلام من الوصف لهذا الرجل خلاف ما به شيخنا أتاه و وصفه و الظاهر من القول ضد ما له به ذكركقول أبي جعفر علیه السلام كما رواه القمي قال: ‏دخلت علی أبي جعفر علیه السلام في آخر عمره فسمعته يقول: «جزی الله محمد بن سنان عني خيراً فقد وفی لي‏».
و كقوله علیه السلام فيما رواه علي بن الحسين بن داود قال‏سمعنا أبا جعفر علیه السلام يذكر محمد بن سنان بخير و يقول: «رضي الله عنه برضائي عنه فما خالفني و لا خالف أبي قط».
هذا مع جلالته في الشيعة و علو شأنه و رئاسته و عظم قدره و لقائه من الأئمة علیهم السلام ثلثة و روايته عنهم و كونه بالمحل الرفيع منهم أبو إبراهيم موسی بن جعفر و أبو الحسن علي بن موسی و أبو جعفر محمد بن علي _ عليهم أفضل السلام _ و مع معجزة أبي جعفر علیه السلام الذي أظهرها الله تعالی و آيته التي أكرمه بها فيما رواه محمد بن الحسين بن أبي الخطاب أن محمد بن سنان كان ضرير البصر فتمسح بأبي جعفر الثاني فعاد إليه بصره بعد ما كان افتقد^۱.

3) عدم کفایت طعن بدون در نظر گرفتن روایات راوی

ابن طاووس قایل است که نمی‏توان بدون در نظر گرفتن روایات یک راوی _ که در مورد او طعنی وارد شده _ حکم به غیر ثقه بودن وی کرد؛ زیرا نوع روایات وی از جهت مضامین و همچنین کسانی که او از آنها روایت کرده و همچنین تعداد روایات وی می‏تواند نشان دهد که آیا طعن بیان شده صحیح است یا خیر؛ چنان که در مورد محمد بن سنان بیان شد که با نگاه به روایات وی می‏توان به عدم صحت طعن‏های وارده پی برد:
أقول فمن جملة أخطار الطعون علی الأخيار أن يقف الإنسان علی طعن و لم يستوف النظر في أخبار المطعون عليه كما ذكرناه عن محمد بن سنان رحمة الله عليه^۲.

۴) طرق نقل روایت

سید بن طاووس به خاطر مختصر شدن کتابش، در ابتدای اکثر روایت‏‏ها طریق خود را ذکر نمی‏کند، اما چنان که شیخ طوسی در پایان کتابش طرق خود را نقل کرده، وی نیز یک‌بار طریق خود را متذکر می‏شود. وی بیان می‏دارد که: