و إنّ إمامهم زعم (کذا) فی بعض الأقالیم إلی أن یأتی أوان خروجه .¹

د ) فواید مرتبط با بررسی و نقد حدیث

نویسنده المحیط در جهت انتقاد از امامیه به بحث دلایل امامیه در بطلان عقیده زیدیه می‌پردازد و به طور خاص بر مسئله نص بر ائمه اثنی‌عشر انگشت می‌نهد. وی معتقد است، روایاتی مانند خبر لوح² و روایت خضر³ که شیعیان برای امامت ائمه خود استناد می‌کنند، «جعلی»، «ضعیف» و «مجهول‌الاسناد» هستند و شایستگی احتجاج ندارند.⁴ وی در ادامه می‌نگارد:
و کیف یقولون إنّ هذه الأخبار مشهورة و المعروف أنّ ذکر الاثنی‌عشر لم‌یجر(؟) فی شئ من الأوقات إلا فی الوقت الذی ادّعی (کذا) غیبة إمامهم و للنوبختی کتاب صنّفه فی مقالة الشیعة و ذکر فیه جمیع أقاویل الإمامیّة و الزیدیّة و الشیعة و الغالیة و لم‌یذکر فی جملة مقالة الإمامیّة ذکر اثنی‌عشر و أنّ الإمامة موقوفة علی هؤلاء.⁵
بر این اساس، به نظر می‌آید کتاب مورد اشاره باید از دو کتاب فرق‌الشیعه یا کتاب الرد على فرق الشیعة ما خلا الإمامیة از حسن بن موسی نوبختی باشد که نجاشی در نمایه آثار وی یاد می‌کند.⁶
از دیگر گزارش‌های قابل توجه المحیط مطلبی است درباره کتابی از ابوسهل نوبختی. پیش از آن، نویسنده المحیط اشاره می‌کند که روایات مورد ادعای امامیه درباره اثنی‌عشر با روایاتی که واقفیه درباره حضرت موسی‌بن‌جعفر علیهما السلام گزارش کرده‌اند، در تعارض است و در همین راستا می‌افزاید:
و ذلک أنّ مشایخ الإمامیة روت أخبار الواقفیة⁷ حتی أنّ أباسهل النوبختی لمّا رام أخبارهم و أعجز (کذا)⁸ تأویل بعضها التجأ إلی القول بالبداء ؛ قال ذلک فی کتاب