تبیین می‌کند. کتاب الکافی مهم‌ترین کتاب حدیثی شیعه است. اگر کسی بخواهد حدیث پژوه یا کارشناس توانمندی در علوم اسلامی باشد، باید کتاب الکافی را از اول تا آخر، واو به واو، بخواند؛ حتی ابواب فقهی آن را. الکافی در دوره غیبت صغری نوشته شده است و خواندن آن سبب آشنایی با میراث حدیثی شیعه در حوزه حدیثی قم در دوره غیبت صغری می‌گردد. الان این میراث در اختیار ماست، این را باید قدر بدانیم. البته مباحث مشکل و راحت دارد. این جا در اول کتاب الایمان و الکفر، بحث طینت مطرح شده است که جزء مشکل‌ترین بحث‌های معارفی است. از مبحث طینت باید گذشت و از روایات باب بعد از آن باید شروع کرد؛ ابواب متفاوت، بسیار زیبا، فضایل و رذایل اخلاقی که در این کتاب وجود دارد. هر بابی هم که در این منزل انتخاب می‌شود، باید به همراه سند خوانده شود. کتاب‌هایی که تا به حال معرفی شد، سند نداشتند؛ اما روایات این کتاب دارای سند است. اسناد را باید خواند. البته دقت در سند لازم نیست، بلکه دقت در سند برای مراحل آخر است. همچنین شرح مرحوم ملا صالح مازندرانی۱ و حواشی مرحوم آقای علی اکبر غفاری را هم باید مد نظر داشت. در چاپ هشت جلدی الکافی حواشی مرحوم غفاری بسیار خوبی دارد که در واقع، گزیده مراةالعقول علامه مجلسی (م1110ق) است. علامه مجلسی بزرگ‌ترین محدث ما در طول تاریخ حدیث شیعه است. خوب است از ترجمه‌های آقایان کمره‌ای و مصطفوی _ که نسبتاً خوب هستند، اما جامع نیستند _ استفاده شود. علاقه‌مندان در این مرحله به جایی می‌رسند که از ترجمه‌ها فقط به عنوان سکوی پرش استفاده می‌کنند؛ استفاده از ترجمه‌ها در این مرحله از آن روست که دقت در متن را بیشتر نموده، قدرت فهم روایات را افزایش دهد. در این جا آنچه برای ما مهم است، شرح ملا صالح مازندرانی است که همراه با حاشیه‌های علامه شعرانی در نرم افزار «کتابخانه اهل بیت» موجود است. شرح ملا صالح مازندرانی را علامه شعرانی تصحیح و چاپ کرده است و در مواردی نسبت به ملا صالح مازندرانی تبیین بیشتری را مطرح کرده و یا دیدگاه ایشان را نقد کرده است؛
1.. شرح الكافی الاصول و الروضة، اثر ملا محمد صالح سروی مازندرانی (م۱۰۸۱یا۱۰۸۶ق)، تألیف قرن یازدهم در شرح احادیث كتاب الكافی به زبان عربی و شرحی مزجی و مبسوط است و آن را از بهترین و سودمندترین شروح الكافی میشمارند؛ به گفته شیخ آقا بزرگ شرح اصول و روضه را به اتمام رسانده و از فروع تنها زكات، صوم، و خمس را نوشته است.
