خطبه ی بی نقطه ی امام علی(ع)

پرسش :

خطبه بی نقطه حضرت علی (ع ) را با ترجمه و منبع آن بنویسید.



پاسخ :

الحَمدُ للّهِ أهلِ الحَمدِ ومَأواهُ، ولَهُ أوکدُ الحَمدِ وأحلاهُ، وأسعَدُ الحَمدِ وأسراهُ، وأطهَرُ الحَمدِ وأسماهُ، وأکرَمُ الحَمدِ وأولاهُ. الواحِدُ الأَحَدُ الصَّمَدُ لا والِدَ لَهُ ولا وَلَدَ.

سَلَّطَ المُلوک وأعداها، وأهلَک العُداةَ وأدحاها، وأوصَلَ المَکارِمَ وأسراها، وسَمَک السَّماءَ وعَلّاها، وسَطَحَ المِهادَ وطَحاها، ووَطَّدَها ودَحاها، ومَدَّها وسَوّاها، ومَهَّدَها ووَطّاها، وأعطاکم ماءَها ومَرعاها، وأحکمَ عَدَدَ الامَمِ وأحصاها، وعَدَّلَ الأَعلامَ وأرساها.

إِلا لهُ الأَوَّلُ لا مُعادِلَ لَهُ، ولا رادَّ لِحُکمِهِ، لا إلهَ إلّا هُوَ المَلِک السَّلامُ المُصَوِّرُ العَلّامُ الحاکمُ الوَدودُ، المُطهِّرُ الطَّاهِرُ، المَحمودُ أمرُهُ، المَعمورُ حَرَمُهُ، المَأمولُ کرَمُهُ.

عَلَّمَکم کلامَهُ، وأراکم أعلامَهُ، وحَصَّلَ لَکم أحکامَهُ، وحَلَّلَ حَلالَهُ وحَرَّمَ حَرامَهُ وحَمَّلَ مُحَمَّدا(ص) الرِّسالَةَ، رَسولَهُ المُکرَّم المُسَوَّدَ المُسَدَّدَ الطُّهرَ المُطَهَّر، أسعَدَ اللّهُ الامَّةَ لِعلُوّ مَحَلَّه وسُمُوُّ سُؤدَدِه وسَدادِ أمرِهِ وکمالِ مُرادِهِ.

أطهَرُ وُلدِ آدَمَ مَولودا، وأسطَعهُمُ سُعودا، وأطوَلُهُم عَمودا، وأرواهُم، عودا وأصَحُّهُم عُهودا، وأکرَمُهُم مُردا وکهولاً.

صَلاةُ اللّهِ لَهُ ولِالِهِ الأَطهارِ مُسلَّمةً مکرَّرَةً مَعدودةً، ولِالِ وُدِّهِمُ الکرامِ، مُحصَّلةً مُرَدَّدةً ما دامَ لِلسَّماءِ أمرٌ مَرسومٌ وحَدٌّ مَعلومٌ.

أرسَلَهُ رَحمَةً لَکم، وطَهارَةً لأَعمالِکم وَهدوءَ دارِکم ودُحورَ عارِکم وصَلاحَ أحوالِکم، وطاعَةً للّهِ ورُسُله، وعِصمَةً لَکم ورَحمَةً.

اسمَعُوا لَهُ وراعوا أمرَهُ وحَلِّلوا ما حَلَّلَ، وحَرِّموا ما حَرَّمَ، وَاعمِدوا رَحَمَکم اللّهُ

لِدَوام العَمَل، وداحِرُوا الحِرصَ واعدِمُوا الکسَلَ وادروا السَّلامَةَ وحِراسَةَ المُلک ورَوعَها، وهَلَعَ الصُّدورِ وحُلولَ کلِّها وهمِّها.

هَلَک واللّهِ أهلُ الإِصرارِ، وما وَلَدَ والِدٌ للإِسرارِ، کم مُؤَمِّلٍ أمَّلَ ما أهلَکهُ، وکم مالٍ وسِلاحٍ اعِدَّ صارَ للأَعداءِ عَدُّهُ وعَمَدُهُ.

اللّهُمَّ لَک الحَمدُ ودَوامُهُ، والمُلک وکمالُهُ، لا إله إلّا هُوَ، وَسِعَ کلَّ حِلمٍ حِلمُه، وسَدَّدَ کلَّ حُکمٍ حُکمُه، وحَدَرَ کلَّ عِلمٍ عِلمُهُ.

عَصَمَکمُ ولَوّاکم، ودَوامَ السَّلامةِ أولاکم، وللطّاعَةِ سَدَّدکم ولِلإِسلامِ هَداکم ورَحِمَکم، وسَمِعَ دُعاءَکم وطَهَّرَ أعمالَکم وأصلَحَ أحوالَکم.

وأسأَلُهُ لَکم دَوامَ السَّلامَةِ، وکمالَ السَّعادَةِ، وَالآلاءَ الدَّارَّةَ، والأَحوالَ السّارَّةَ، وَالحَمدُ للّهِ وَحدَهُ.[۱]

سپاسْ خدایى را که شایسته ستایش و جایگاه هر ستایش است، و رساترین و شیرین ترین و سعادت بارترین و شریف ترین و آشکارترین و والاترین و گرامى ترین و سزاوارترین ستایش، از آنِ اوست. یگانه یکتاى بى همتایى است که نه پدر دارد و نه فرزند.

فرمان روایان را مسلّط ساخت و به تاختن وا داشت، و متجاوزان را هلاک کرد و پس راند، ارزش ها [ى اخلاقى] را [به بندگان] رسانید و والایى بخشید، آسمان را برافراشت و بلندى بخشید، زمین را مسطّح کرد و گسترانْد و آن را محکم کرد، پهن کرد، امتداد بخشید و هموار کرد، آماده کرد و گسترانید. آب و چَراگاهش را به شما عطا کرد و شمار امّت ها را از روى حکمت تعیین کرد و آنها را شمارْد، و نشانه ها را راست نمود و استوار کرد.

معبود نخستین، که معادلى برایش نیست، و حکمش رد کننده اى ندارد. هیچ خدایى جز او که فرمان رواىِ امنیت ده و صورتگرِ بسیار دانا و حاکمِ مهربان و پاک و پاکیزه است، وجود ندارد. ستوده کار و آبادانْ حَرم است که به کرَمش امید مى رود.

سخن خود را به شما آموخت، و نشانه هایش را نشان داد، و احکامش را براى شما فراهم ساخت. حلال خویش را حلال کرد و حرامش را حرام ساخت، و بار رسالت را بر دوش محمّد(ص) نهاد؛ پیامبر مُکرَّم، سرور، استوار، پاک و پاکیزه اش، که به خاطر عُلوّ جایگاه و والایى سرورى و استوارى کار و کمال اراده اش، خداوند، امّت را توسط او سعادتمند ساخت.

او، پاک ترین فرزندِ آدم(ع) از نظر ولادت، فرخنده ترینِ آنان، والاترین آنان، خوش منظرترین آنان، درستْ پیمان ترینِ آنان و در جوانى و بزرگ سالى، با کرامت ترینِ آنان بود. درود خدا بر او و خاندان پاکش باد! درودى خالص، پى در پى و پرشمار، و بر دوستداران بزرگوارشان، درودى ماندگار و پیوسته تا زمانى که براى آسمان فرمانى نگاشته شده، و حدّى معلوم است.

او را براى رحمت بر شما و پاک ساختن اعمالتان و آرامش خانه هایتان و بردن ننگتان و اصلاح حالتان و اطاعت از خدا و رسول او، [به عنوان] نگهبان و رحمت براى شما فرستاد.

به او گوش فرا دهید و فرمانش را رعایت کنید. آنچه را حلال کرده، حلال شمارید و آنچه را حرام کرده، حرام دانید. خدا رحمتتان کند! به تداوم عمل، تکیه کنید. حرص را دور سازید، تنبلى را از بین ببرید، مراقب امنیت و نگهبانى مُلک و زیبایىِ آن و بى تابى دل ها و روى آوردن درماندگى و غم به آنها باشید.

به خدا سوگند، اصرارکنندگان [بر گناه و سرکشى] هلاک شدند، و هیچ پدرى براى نهان ماندن نزاد. بسا آرزومندى که آرزوى چیزى کرده و [همان چیز، ] او را هلاک ساخته است! و بسا مال و سلاحى که براى خود آماده کرده اند، ولى جنگ افزار و تکیه گاه دشمن گشته است!

بار خدایا! سپاس و دوام سپاس، از آنِ توست، و فرمان روایى و کمال فرمان روایى، از آنِ توست.

خدایى جز او نیست. بردبارى او همه بردبارى ها را فرا گرفته، و حکم او راه بر همه حکم ها بسته، و علم او هر علمى را فرود آورده است. نگهتان داشته و پناهتان داده، و دوام سلامت را نصیبتان ساخته، و براى اطاعت کردن، راهنمایى تان کرده است، و به اسلام، هدایتتان نموده است. رحمتتان کرده، دعایتان را شنیده، اعمالتان را پاک گردانده و احوالتان را به سامان نموده است.

از خداوند براى شما دوام سلامت، کمال سعادت، نعمت هاى سرشار و شادى روزگار را درخواست مى کنم و سپاس، تنها از آنِ خداوند است.


[۱] .)نهج السعادة (طبعة مؤسّسة المحمودی)، ج ۱، ص ۱۰۰ وراجع تصنیف نهج البلاغة، ص ۹۹، وقد ذکر خطبة اخرى خالیة من النقط.

قال الشیخ المحمودی فی نهج السعادة: «ومن خطبة له(ع) خطبها ارتجالاً خالیة من النقط» وقال فی آخرها: أقول: لفظ الخطبة الشریفة من قوله «الواحد الأحد» إلى آخر الخطبة أعنی قوله «والحمد للّه وحده» أخذناه من مجموعة أدبیة للعلّامة محیی الدین محمّد بن عبد القاهر ابن الشهرزوری الموصلی، من أعلام القرن الثامن الهجری إلى أن قال: والمجموعة من کتب أیاصوفیا، توجد نسخة منها فی المکتبة السلیمانیة فی إسلامبول تحت الرقم ۴۲۵۰، راجع تمام الکلام.



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت