میرداماد (م1041ق): او اصرار می‌ورزد که طریق محمد بن اسماعیل نیشابوری صحیح است؛ نه این که آن گونه که برخی پنداشته‌اند، حسن باشد و از وی به فردی فاضل، متکلّم، بارع، پرهیزکار، محدّث، جلیل القدر، شیخ بزرگ، شاگرد ویژه فضل بن شاذان و زبانزد بین امامیه، تعبیر کرده است. ^۱
حرّعاملی (م1104ق) می‌نویسد:
اصحاب متأخر ما همگی احادیث محمد بن اسماعیل را حسن و برخی صحیح می‌دانند و این طبق قاعده توثیق وی است. او راوی احادیث قوی است و از اشخاص ضعیف به نقل نمی‌پردازد.^۲
وحید بهبهانی (م1205ق) بر این باور است که:
مشهور این است که احادیث وی جزو صحاح است؛ چنان که مختار علامه حلی و میرداماد است. وطبق دیدگاه و معیارهای ما نیز حدیثش صحیح به شمار می‌آید.
وی سپس پنج دلیل از کتاب معراج الکمال برای صحت روایات محمد بن اسماعیل بر می‌شمرد.^۳
ملا علی کنی (م1306ق) می‌نویسد:
گروهی از فضلا، سندی را که محمد بن اسماعیل در آن قرار گرفته، صحیح می‌دانند؛ چه آنهایی را که کلینی از او نقل کرده و یا غیر آن؛ مانند اخباری که توسط کشّی از او گزارش شده است.^۴

ج) لقب محمد بن اسماعیل حاوی والامقامی وی

شیخ طوسی، لقب محمد بن اسماعیل را بنا بر رهنمود کتاب‌های رجالی پیشینیان، بندفر ثبت کرده است. میرداماد و وحید بهبهانی نیز به نقل از وی همان را درج کرده‌اند.^۵