1.جامع الأخبار : ۳۰۲ / ۸۲۸ .

2.نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۲ .

3.المناقب لابنِ شهر آشوب : كان فيه خصال الضّعفاء ، و من كان فيه بعضها لا ينظم أمره . كان يتيما فقيرا ضعيفا وحيدا غريبا ، بلا حصار و لا شوكة ، كثير الأعداء ، و مع جميع ذلك تعالى مكانه و ارتفع شأنه ، فدلّ على نبوّته صلى الله عليه و آله ، و كان الجِلف البدويّ يرى وجهه الكريم فقال : و اللّه ، ما هذا وجه كذّاب . و كان صلى الله عليه و آله ثابتا في الشّدائد و هو مطلوب ، و صابرا علَى البأساء و الضّرّاء و هو مكروب محروب ، و كان زاهدا في الدّنيا راغبا في الآخرة ، فثبت له الملك . (المناقب لابن شهرآشوب : ۱/۱۲۳).

4.در مناقب ابن شهر آشوب آمده است : آن حضرت از ويژگى هاى مردمان ضعيف و تهيدست برخوردار بود؛ ويژگى هايى كه اگر بخشى از آنها در شخصى باشد، كارش پريشان مى شود. آن حضرت يتيم و فقير و ناتوان و تنها و غريب بود، نه قلعه و حصارى داشت و نه شكوه و شوكتى، و دشمن بسيار داشت، با همه اين احوال، منزلتى والا و جايگاهى بلند يافت و اين خود نشان و دليل بر نبوّت او شد. صحرانشين خَشِن و درشت خوى هرگاه چهره بزرگوارانه آن حضرت را مى ديد، مى گفت : به خدا قسم كه اين، چهره آدم دروغگو نيست. در سختى هاى زمانِ تحت تعقيب، استوار و نستوه بود و در شدايد و دشوارى ها به گاه جنگ و غارتگرى هاى دشمن، پايدار و شكيبا بود. به دنيا بى اعتنا بود و به آخرت مشتاق. بنا بر اين، فرمانروايى او استوار و پا برجا گشت.