۰.14626.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : يُحشَرُ العَبدُ يَومَ القِيامَةِ و ما نَدِيَ دَما ، فيُدفَعُ إلَيهِ شِبهُ المِحجَمَةِ أو فَوقَ ذلكَ ، فيُقالُ لَهُ : هذا سَهمُكَ مِن دَمِ فُلانٍ ! فيَقولُ : يا رَبِّ ، إنَّكَ لَتَعلَمُ أنَّكَ قَبَضتَني و ما سَفَكتُ دَما ! فيَقولُ : بَلى ، سَمِعتَ مِن فُلانٍ رِوايَةَ كَذا و كَذا ، فرَوَيتَها عَلَيهِ ، فنُقِلَت حَتّى صارَت إلى فُلانٍ الجَبّارِ فقَتَلَهُ عَلَيها ، و هذا سَهمُكَ مِن دَمِهِ . ^۱

۰.14627.عنه عليه السلام : يُحشَرُ المُكَذِّبونَ بِقَدَرِ اللّه ِ مِن قُبورِهِم قَد مُسِخُوا قِرَدَةً وَ خَنازِيرَ . ^۲

۰.14628.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : أ ما تَرَى البَيتَ إذا كانَ اللَّيلُ كانَ أشَدَّ سَوادا مِن خارِجٍ ؟! فكَذلكَ وُجوهُهُم تَزدادُ سَوادا . ^۳

۰.14629.عنه عليه السلام : يَجيءُ يَومَ القِيامَةِ رَجُلٌ إلى رَجُلٍ حَتّى يُلَطِّخَهُ بِدَمٍ و النّاسُ فِي الحِسابِ ، فيَقولُ : يا عَبدَ اللّه ِ ، مالي و لَكَ ؟ ! فيَقولُ : أعَنتَ عَلَيَّ يَومَ كَذا و كَذا بِكَلِمَةِ كَذا فقُتِلتُ . ^۴

۰.14626.امام باقر عليه السلام : آدمى روز قيامت، محشور مى شود در حالى كه [در دنيا] هيچ خونى نريخته است اما به اندازه شيشه حجامت، يا بيشتر، به دست او خون مى دهند و مى گويند : اين سهم تو از خون فلان كس است. عرض مى كند : پروردگارا! تو خود مى دانى كه تا [زمانى كه] جانم را ستاندى خونى نريختم! خداوند مى فرمايد : بله، اما تو از فلان كس، فلان و بهمان سخن و روايت را شنيدى و به زيان او بازگو كردى و زبان به زبان گشت تا به گوش فلان ستمگر رسيد و به سبب آن او را كشت، حال اين بهره تو از خون اوست.

۰.14627.امام باقر عليه السلام : تكذيب كنندگان تقديرِ خدا، از گورهاى خود به صورت بوزينه و خوك محشور مى شوند.

۰.14628.امام صادق عليه السلام فرمود : ديده اى كه چون شب شود درون اتاق تاريكتر از بيرون است. چهره هاى آنان نيز به همين سان سياهى آن افزوده مى شود.

۰.14629.امام صادق عليه السلام : روز قيامت، در حالى كه به حساب مردم رسيدگى مى شود ، مردى نزد مردى ديگر مى آيد و او را به خون آغشته مى كند. آن مرد مى گويد : اى بنده خدا! مگر با تو چه كرده ام؟ و او مى گويد : در فلان و بهمان روز، فلان سخن را عليه من گفتى، كه به سبب آن كشته شدم.