۰.14630.عنه عليه السلام : مَن آثَرَ الدّنيا عَلى الآخِرَةِ حَشَرَهُ اللّه ُ يَومَ القِيامَةِ أعمى . ^۱

۰.14631.عنه عليه السلام : مَن لَقِيَ المُسلِمينَ بِوَجهَينِ و لِسانَينِ ، جاءَ يَومَ القِيامَةِ و لَهُ لِسانانِ مِن نارٍ . ^۲

۰.14632.عنه عليه السلام : مَن أكَلَ مِن مالِ أخيهِ ظُلما و لَم يَرُدَّهُ عَلَيهِ ، أكَلَ جَذوَةً مِنَ النّارِ يَومَ القِيامَةِ . ^۳

۰.14633.عنه عليه السلام : مَن سَألَ النّاسَ و عِندَهُ قوتُ ثَلاثَةِ أيّامٍ ، لَقِيَ اللّه َ تَعالى يَومَ يَلقاهُ و لَيسَ في وَجهِه لَحمٌ . ^۴

۰.14634.عنه عليه السلام : مَن قَرَأ القُرآنَ لِيَأكُلَ بِهِ النّاسَ جاءَ يَومَ القِيامَةِ و وَجهُه عَظمٌ لا لَحمَ فيهِ . ^۵

۰.14635.عنه عليه السلام : إنَّ المُتَكَبِّرينَ يُجعَلونَ في صُوَرِ الذَّرِّ يَتَوَطَّؤهُمُ النّاسُ حَتّى يَفرُغَ اللّه ُ مِنَ الحِسابِ . ^۶

۰.14636.عنه عليه السلام : إذا كانَ يومَ القِيامَةِ نادى مُنادٍ : أينَ الصَّدودُ لِأولِيائي ؟ فيَقومُ قَومٌ لَيسَ عَلى وُجوهِهِم لَحمٌ ، فيُقالُ : هؤلاءِ الّذينَ آذَوُا المُؤمِنينَ و نَصَبوا لَهُم و عانَدوهُم و عَنَّفوهُم في دِينِهِم ، ثُمَّ يُؤمَرُ بِهِم إلى جَهَنَّمَ . ^۷

۰.14630.امام صادق عليه السلام : هر كس دنيا را بر آخرت برگزيند، خداوند در روز قيامت او را نابينا محشور فرمايد.

۰.14631.امام صادق عليه السلام : هر كه با مسلمانانْ دو رو و دو زبان برخورد كند، روز قيامت آورده شود در حالى كه دو زبان از آتش دارد.

۰.14632.امام صادق عليه السلام : هر كس چيزى از مال برادر خود را به ناحق بخورد و آن را به او برنگرداند، روز قيامت شراره اى از آتش بخورد.

۰.14633.امام صادق عليه السلام : هر كس خوراك سه روز خود را داشته باشد و با اين حال دست گدايى به سوى مردم دراز كند، آن روزى كه خداوند متعال را ديدار مى كند با چهره اى بى گوشت او را ديدار كند.

۰.14634.امام صادق عليه السلام : هر كس براى تكدّى از مردم قرآن بخواند، روز قيامت در حالى بيايد كه چهره اش استخوان است و گوشتى بر آن نيست.

۰.14635.امام صادق عليه السلام : [روز قيامت] افراد متكبر به شكل مورچه در آورده مى شوند و مردم پيوسته آنها را لگدمال مى كنند، تا زمانى كه خدا از رسيدگى به حساب بندگان فارغ شود.

۰.14636.امام صادق عليه السلام : چون روز قيامت شود، آواز دهنده اى بانگ بر آورد كه : كجايند كسانى كه از دوستان من روى گرداندند (آنها را از حقوقشان محروم ساختند، يا آنان را ريشخند كردند)؟ پس، گروهى كه در چهره شان گوشتى وجود ندارد، برخيزند؛ گفته شود : اينان كسانى هستند كه مؤمنان را آزار دادند و با آنان دشمنى و عناد ورزيدند و به خاطر دينشان ايشان را سخت سرزنش كردند؛ آن گاه فرمان داده شود كه آنها را به دوزخ برند.