روشن شده است۱ که زمینهساز منازعه و خصومت خواهد بود. ابنابیالحدید معتزلی نیز در معنای جدال میگوید: گفتوگویی است که حق در آن قصد نشده باشد، بلکه هدف از آن اثبات رأی و نظر خود باشد که به مجادله و نزاع بینجامد.۲ برخی دیگر، مراء را مجادلهای دانستهاند که رد کلام طرف مقابل و تحقیر صاحب کلام هدف آن باشد.۳
ترجمه و شرح
«[از ویژگیهای برادرم این بود که] در گفتوگوهای مجادلهآمیز وارد نمیشد».
از نکات حایز اهمیت در مراء این است که استمرار گفتگوی توأم با احتجاج، اگر حق در آن آشکار شده باشد، نه تنها سودی ندارد بلکه زیانبار است. ازاینرو دست برداشتن از آن و نیز ورود نکردن به مجادلة دیگران، بهترین راه برای پایان بخشیدن به آن است. چه، در غیر این صورت کدورت و کینه و نزاع، سرانجام ناخوشایند آن خواهد بود. پس دست برداشتن از آن و نیز وارد نشدن به مجادلة دیگران نشانه خردمندی آدمی است. در روایات، تأکید بسیاری بر پرهیز از مراء و مجادله شده است و فضایل بسیاری برای آن برشمرده شده است. اینکه ترک مجادله لازمه کمال یافتن حقیقت ایمان، و دوری از آن نشانه ورع و پرهیزگاری است، دو نمونه از تأکیدات روایی است که از زبان معصومان علیهم السلام، بیان شده است.۴
1.. الفروق اللغویة العسکری: ص۱۵۹.
2.. ر.ک: شرح نهج البلاغه: ج۱۹ ص۲۸.
3.. خزانة الادب: ج۳ ص۶۴. المراء: مصدر ماريته أماريه مماراة و مراء. أي: جادلته. و يقال ماريته أيضا: إذا طعنت في قوله تزييفا للقول و تصغيرا للقائل.
4.. ر.ک: منتخب میزان الحکمة: ج۲ ص۹۱۶ ح۵۷۸۹ ـ ۵۷۹۶.