شده، ترک مراء و مجادله با برادران دینی است، آنگاه که به حقانیت خود اعتقاد داریم. بنابراین، ترک مجادله، هنگامی که بر باطل باشیم، ضرورت و آنگاه که بر حقیم فضیلت است. کلام صریح پیامبر اعظم صلی الله علیه وآله در این موضوع چنین است:
أورَعُ النّاسِ مَن تَركَ المِراءَ و إن كانَ مُحِقّا؛۱«پرهیزکارترینِ مردم کسی است که مجادله را ترک کند، اگرچه برحق باشد».
براساس آنچه گذشت، مجادله با برادران ایمانی، به این دلیل که کدورت‌آفرین است و به نزاع و درگیری میانجامد و آتش کینه و دشمنی را بین مؤمنان شعله‌ور میسازد، ناپسند است؛۲ و هنگامی که طرف مقابل بر باطل باشد نیز ترک آن لازم است؛ زیرا همانگونه گذشت، در چنین گفتگویی که هدف آن آشکار شدن حق نیست، بلکه غلبه بر رقیب است فایدهای مترتب نیست و به جای آن بذر دشمنی و کینه در دلها کاشته میشود. از جمله آثار ترک مجادله، «تقویت ایمان» و «افزایش محبت» و «صمیمیت» است و دوری از آن نشانه خردمندی و کمال‌یافتگیِ عقل آدمی است.
پرهیز از گفتگوی بی‌فایده
وَلَا يُشَارِكُ فِي دَعْوًى، وَلَا يُدْلِي بِحُجَّةٍ حَتَّى يَرَى قَاضِياً
ترجمه و شرح
«و در هیچ گفت‌وگو و منازعه‌ای شرکت نمی‌جست و هیچ دلیلی اقامه نمی‌کرد، مگر آنکه قضاوت‌کننده‌ای حاضر باشد».
