کاربردی برای آزمودن میزان تنبلی و کسالت خود و دیگران را از حدیث گرانسنگ علوی میتوان فراگرفت. امام علی علیه السلام میفرماید: به تأخير افكندن كار، نشانة تنبلی است.۱ با ملاکی که در این حدیث تعیین شده است، میتوان آزمود که تا چه اندازه و در چه وقتهایی به تنبلی و سستی مبتلا میشویم.
دوری از عجله و شتاب
كَانَ لَا يَلُومُ أَحَداً فِيمَا يَقَعُ الْعُذْرُ فِي مِثْلِهِ حَتَّى يَرَى اعْتِذَاراً
ترجمه و شرح
«در ملامت و سرزنش کسی که برای تقصیر خود عذر داشت شتاب نمیکرد تا زمانی که فرد برای آن عذر بیاورد».
روحیه لطیف و مهرورزیِ کسی که افتخار برادری با امام حسن مجتبی علیه السلام داشت، او را به این صفت نیک آراسته بود که در سرزنش اهل تقصیر شتاب نمیکرد و مجال عذرخواهی یا عذرتراشی به آنان میداد. این ویژگی برادر امام علیه السلام از شدت محبت و علاقه او به برادران حکایت میکرد.
یکی از شخصیتهای بارز در بخشش تقصیر و عذرتراشی، «مادر» است. بیشترِ مادران نهتنها از تقصیر فرزندان خود بهآسانی درمیگذرند و آنان را سرزنش نمیکنند، بلکه میکوشند تا برای کوتاهی آنان عذری بتراشند. دلیل اینگونه رفتار چیزی نیست جز شدت محبت و دوستی مادران به فرزندانشان. جامعة ایمانی، بر محور محبت و مهرورزی به همنوعان و مؤمنان دیگر استوار است. بدیهی است اگر چنانکه گفتیم،