آنچه در پيش رو داريد، ترجمه مقاله اى است كه به زبان عربى در شماره۵۳ از فصلنامه «الرصد» (نشريه رايزنى فرهنگى جمهورى اسلامى ايران در بيروت) به چاپ رسيده است. اصل اين مقاله ـ همان گونه كه در صدر آن آمده است ـ در هشتمين كنفرانس وحدت اسلامى در تهران ارائه گرديده است.
نويسنده، در تلاش براى يافتن راههايى جهت تقريب در عرصه حديث است. به اين منظور، مطالعه و بازنگرى در اصول و منابع حديثى معتبر را ضمن تأكيد بر موازين و معيارهاى گذشتگان در روايت حديث، لازم مى داند. امّا برخلاف عنوان مقاله اش، به كتب اربعه شيعه نپرداخته؛ با اين عذر كه: آنها در تلقّى، تدوين، عرضه و استدلال، شيوه خاصّ خود را دارند و پايان سند هر خبر، به يك امام ختم مى شود و آميختن ميان آنها با كتب ستّه اهل سنّت، به آشفتگى در معيارهاى گذشته و موازين ابتكارى مى انجامد. (گويا سنن و صحاح را بر معيارهاى گذشته و كتب اربعه را بر موازين ابتكارى استوار دانسته است!)