۰.8426.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّا نَرى أنَّ تَنَقُّضَ الحِيطانِ تَسبيحُها . ^۱

۰.8427.عنه عليه السلام : أ ما سَمِعتَ خُشُبَ البَيتِ تَنَقَّضُ ؟ و ذلكَ تَسبيحُهُ ، فسُبحانَ اللّه ِ على كُلِّ حالٍ . ^۲

۰.8428.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : نَقْضُ الجُدُرِ تَسبِيحُها . ^۳

۰.8429.عنه عليه السلام : كانَ [داوود عليه السلام ] إذا قَرَأ الزَّبورَ لا يَبقى جَبَلٌ و لا حَجَرٌ و لا طائرٌ إلاّ جاوَبَتْهُ . ^۴

۰.8430.تفسير القمي : فَحَرَكَةُ كُلِّ شَيءٍ تَسبيحٌ للّه ِِ عزّ و جلّ . ^۵

۰.8426.امام باقر عليه السلام فرمود : ما ، در هم شكستن ديوارها را تسبيح گويى آنها مى دانيم .

۰.8427.امام باقر عليه السلام : آيا صداى در هم شكسته شدن چوبهاى خانه را نمى شنوى؟ اين، همان تسبيح اوست . پس ، در همه حال پاك و منزّه است خدا .

۰.8428.امام صادق عليه السلام فرمود : در هم شكستن ديوارها ، تسبيح گويى آنهاست .

۰.8429.امام صادق عليه السلام : داوود عليه السلام هر گاه زبور را تلاوت مى كرد ، هيچ كوه و سنگ و مرغى نبود، مگر اين كه با او هم آواز مى شد .

۰.8430.تفسير قمى : جنبيدن هر چيزى ، تسبيح خداوند عزّ و جلّ است .