۰.5991.عنه عليه السلام : إنّما يَنظُرُ المؤمنُ إلى الدنيا بِعَينِ الاعتِبارِ ، و يَقْتاتُ مِنها ببَطنِ الاضطِرارِ ، و يَسمَعُ فيها بِاُذُنِ المَقتِ و الإبغاضِ . ^۱

۰.5992.عنه عليه السلام : مَن أقَلَّ مِنها استَكثَرَ ممّا يُؤمِنُهُ ، و مَنِ استَكثَرَ مِنها استَكثَرَ مِمّا يُوبِقُهُ . ^۲

۰.5993.عنه عليه السلام : و قد كَتَبَ إلى بعضِ أصحابِهِ يَعِظُهُ ـ : فإنّ مَنِ اتَّقَى اللّه َ جلّ و عزّ قَوِيَ و شَبِعَ و رَوِيَ و رُفِعَ عقلُهُ عن أهل الدنيا ... فَقَذَّرَ حرامَها ، و جانَبَ شُبُهاتِها ، و أضَرَّ و اللّه ِ بالحلالِ الصّافِي إلاّ ما لا بُدَّ لَهُ مِن كِسرَةٍ منهُ يَشُدُّ بها صُلْبَهُ ، و ثوبٍ يُوارِي بهِ عَورَتَهُ مِن أغْلَظِ ما يَجِدُ و أخشَنِهِ ، و لم يكُن لَهُ فيما لا بُدّ مِنهُ ثِقةٌ و لا رَجاءٌ . ^۳

۰.5994.عنه عليه السلام : الدنيا دارُ المُنافِقينَ و لَيست بدارِ المُتّقينَ ، فَليكُنْ حظُّكَ مِن الدنيا قِوامَ صُلْبِكَ ، و إمساكَ نَفْسِكَ ، و التَزَوّدَ لمَعادِكَ . ^۴

۰.5991.امام على عليه السلام : مؤمن به دنيا تنها به ديده عبرت مى نگرد و از روى ناچارى قوت خود را از آن برمى گيرد و با گوشِ خشم و نفرت به آن گوش مى دهد .

۰.5992.امام على عليه السلام : كسى كه از دنيا، اندك [و به اندازه نياز] برگيرد، مايه ايمنى بسيار به دست آورده است و هر كه از آن، مقدار زيادى به دست آورد، مايه هلاك خود را افزون ساخته است.

۰.5993.امام على عليه السلام نوشت : هر كه تقواى خداوند ارجمند شكست نا پذير پيشه كند، قوى شود و از غذا و آب سير گردد و خِردش از حدّ دنيا پرستان فراتر رود . . . حرام دنيا را پليد داند و از شبهات آن دورى گزيند و به خدا سوگند به حلال ناب دنيا نيز روى خوش نشان ندهد ، مگر به اندازه اى كه نياز دارد ؛ مانند تكّه نانى كه بدنش را نيرو دهد و جامه اى كه برهنگى اش را بپوشاند ، آن هم از درشت ترين و زبرترين خوراك و لباسى كه به دستش مى رسد و به آنچه چاره اى از آن ندارد هم ، اطمينان و اميدى ندارد .

۰.5994.امام على عليه السلام : دنيا سراى منافقان است نه سراى پرهيزگاران ، پس ، از دنيا به اندازه اى بهره برگير كه به بدنت نيرو دهد و زنده بمانى و توشه اى براى معادت باشد .