۰.15378.عنه عليه السلام : يَهلِكُ فِيَّ رَجُلانِ : مُحِبٌّ مُفرِطٌ ، و باهِتٌ مُفتَرٍ . ^۱

۰.15379.عنه عليه السلام : اللّهُمّ إنّي بَرِيءٌ مِنَ الغُلاةِ كَبَراءَةِ عيسَى بنِ مَريمَ مِنَ النَّصارى ، اللّهُمّ اخذُلْهُم أبَدا ، و لا تَنصُرْ مِنهُم أحَدا . ^۲

۰.15380.عنه عليه السلام : إيّاكُم و الغُلُوَّ فِينا ، قُولُوا إنّا عَبِيدٌ مَربُوبُونَ ، و قُولوا في فَضلِنا ما شِئتُم . ^۳

۰.15381.عنه عليه السلام : لا تَتَجاوَزوا بنا العُبوديَّةَ ثُمّ قُولوا ما شِئتُم و لن تَبلُغُوا ، و إيّاكُم و الغُلُوَّ كَغُلُوِّ النَّصارى ؛ فإنّي بَريءٌ مِن الغالِينَ . ^۴

۰.15382.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : جاءَ رَجُلٌ إلى رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله فقالَ : السلامُ علَيكَ يا رَبِّي ! فقالَ : مالَكَ لَعَنَكَ اللّه ُ رَبِّي و رَبُّكَ اللّه ُ ، أما وَ اللّه ِ لكُنتَ ما عَلِمتُكَ لَجَبانا فِي الحَربِ لَئيما فِي السِّلمِ . ^۵

۰.15383.عنه عليه السلام : أتى قَومٌ أميرَ المؤمنينَ عليهِ السلامُ فقالوا : السلامُ علَيكَ يا رَبَّنا ! فاستَتابَهُم فلم يَتُوبُوا ، فَحَفَرَ لَهُم حَفيرَةً و أوقَدَ فيها نارا ، و حَفَرَ حَفيرَةً اُخرى إلى جانِبِها و أفضى ما بَينَهُما ، فلَمّا لم يَتُوبُوا ألقاهُم فِي الحَفيرَةِ ، و أوقَدَ فِي الحَفيرَةِ الاُخرى (نارا) حتّى ماتُوا . ^۶

۰.15378.امام على عليه السلام : در باب من دو كس هلاك مى شوند : دوستدارى كه زياده روى كند و دروغزنى كه افترا بندد.

۰.15379.امام على عليه السلام : بار خدايا! همچنان كه عيسى بن مريم از نصارا بيزارى جست، من نيز از غاليان [در حقّ خود] بيزارم؛ بار خدايا! آنان را براى هميشه تنها و بى ياور گذار و هيچ كدام آنان را يارى مرسان.

۰.15380.امام على عليه السلام : از غلو كردن درباره ما بپرهيزيد و ما را بندگان پروريده بدانيد. آن گاه هر چه خواستيد در فضيلت ما بگوييد.

۰.15381.امام على عليه السلام : ما را از مرزِ بندگى [خدا] فراتر نبريد؛ آن گاه هر چه خواستيد بگوييد، كه كم گفته ايد. زنهار كه مانند نصارا غلو كنيد؛ زيرا من از غلو كنندگان بيزارم.

۰.15382.امام صادق عليه السلام : مردى خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد : درود بر تو اى پروردگار من!حضرت فرمود: تو را چه شده است؟ لعنت خدا بر تو باد، پروردگار من و پروردگار تو اللّه است. هان! به خدا سوگند، از زمانى كه مى دانم، تو فردى بودى، در جنگ ترسو و در زمان صلح پستْ خو .

۰.15383.امام صادق عليه السلام : عده اى نزد امير المؤمنين عليه السلام آمدند و عرض كردند : درود بر تو اى پروردگار ما! حضرت از آنها خواست توبه
كنند (از اين عقيده خود دست بردارند) اما آنها توبه نكردند. پس، امام گودالى كند و در آن آتشى برافروخت و در كنار آن گودال ديگرى كند و ميان آن دو نقبى زد. وقتى آن عده توبه نكردند، حضرت آنان را در گودال انداخت و در گودال ديگر آتش افروخت تا اين كه مردند.