859ق، در نزد وى است كه نام ناظم را در آغاز نسخه، چنين نوشته اند : «أشرف بن الشيخ الإمام السعيد قدوة أرباب الحديث أبي الحسين بن حسن المراغي» .
به نظر راقم اين سطور، نام ناظم رساله ، ابوعلى حسين بن حسن مراغى، متخلّص به اشرف است كه به اشتباه از جانب كاتبِ نسخه ديوان، به صورت فوق كتابت شده است . دليلِ بر اين امر، چند چيز است :
اوّل . «اشرف»، عنوانى است كه بيشتر به عنوان تخلّص شعرى به كار مى رفته تا نام خاص ؛ چنانكه در حدود 25 شاعر و سخنور با تخلّص اشرف مى شناسيم و تقريبا كمتر كسى را مى توان يافت كه در آن عصر، نام خاصش اشرف باشد .
دوم . در عنوان مذكور، براى پدر اشرف، صفات و القابى همچون «الشيخ الإمام السعيد قدوة أرباب الحديث» شمرده شده ، در حالى كه ما شخصى را كه داراى اين القاب باشد و بخصوص اينكه «سركرده اصحاب حديث» بوده باشد، در تاريخ مراغه نمى شناسيم و اين در حالى است كه اشرف كه به نظر ما همان ابوعلى حسين بن حسن مراغى است، داراى دو اثر در شرح و ترجمه منظوم فارسى كلمات اميرالمؤمنين است كه صفات و القاب مزبور، بيشتر بر وى تطبيق مى كند .
سوم . اشرف دو فرزند به نامهاى علاءالدين على و نظام الدين خضر داشته كه در ديوانش از آنها ياد كرده و برخى از سروده هايش را بدانها اهدا كرده است كنيه «ابوعلى» كه ما مدّعى نسبت آن به خود اشرف هستيم، در لسان عرب از نام فرزند گرفته شده، به پدر اطلاق مى شود . بدين ترتيب، نسبت كنيه ابوعلى به اشرف، از آن جهت كه علاءالدين على فرزند اوست ،