ديباچه و پايان رساله آمده است . با مراجعه به «فرهنگ سخنوران» مرحوم عبدالرسول خيامپور . كه از مهمترين آثار در شناسايى شاعران و منابع و مآخذ زندگى آنان است . معلوم گرديد از حدود 25 شاعر متخلّص به اشرف ، تنها اشرف مراغى در سده نهم هجرى در قيد حيات بوده است و ديگران در سده هاى پيشين و يا پسين نهم هجرى مى زيسته اند .
2 . چنانكه قبلاً گفته شد ، در كتابها از اشرف و نام خانوادگى اش با عنوان «أشرف بن الشيخ السعيد الإمام قدوة أرباب الحديث» ياد شده است كه مؤيّد اين است كه وى از بزرگان اهل حديث و روايت بوده و از آثارش در اين زمينه (حديث) مى توان از رساله حاضر در نظم «نثراللئالى» و رساله ديگرش در نظم «صد كلمه» ياد كرد .
3 . سبك و سياق شعرى اشرف در ديگر آثارش با سبك و روش اشعار حاضر، سازگار و موافق است ؛ چنانكه شباهت اين دو رباعى اشرف با دوبيتى هاى رساله حاضر، آشكار و هويداست :

يك شب ز قضا مرده تن زنده دلى را در وقت بديديم بر او نطق گشوديم
گفتيم كه با ما خبرى گوى از آنجا گفتا چه خبر هرچه كه كِشتيم دروديم
* * *

آن ماه نهان چو برقع از روى گشود آيينه گرفت و خود به آيينه نمود
در آيينه حُسن خويش بى پايان ديد از غايت دلبرى دل از خويش ربود

تحقيق و تصحيح رساله

در تصحيح رساله حاضر ، متن «نثراللئالى» با دو نسخه چاپى (چاپ سنگى سال 1314ق، و چاپ سربى مؤسسه كوشانپور) مقابله شده و در پاورقى ، اختلاف نسخه ها با رمز «س» براى چاپ سنگى و «كو» براى نسخه چاپى مؤسسه كوشانپور ، درج شده است.