بسم الله الرّحمن الرّحيم

انت معبودى وانت خلاّقى
دايم الملك ودايم الباقى
ابتدأت الكلام ببسم اللّه
من كتابى تيمّناً باللّه
گر سخن از زمين و گر زسماست
اول هر سخن به نام خداست
آنكه هست اثر زجود وى است
بودِ ما پرتوى زبود وى است
......... روز و روزگار همه
همه و آفريدگار همه
......... را، زكاف و زنون
كرده پيدا بامر كن فيكون
......... نه پيوسته
كه دو عالم به يكدگر بسته
......... خوش ترانه به او
او به خود قايم و زمانه بدو
......... شيده
كه عدم را وجود بخشيده
......... قتش
هم زنثراللئالى صفتش
......... صفت او دليل بر ذاتش
انبيا را به ما فرستاده
از بد و نيكمان خبر داده