۲۹.تَأكيدُ الْمَوَدَّةِ مِنَ الْحُرْمَةِ ^۱ .

حرمت مردمان اگر دارى
دوستدارى كنند و دلدارى
حرمت از هر خصومت آزادست
دوستى را موكّد افتادست

۳۰.تَزاحُمُ الأَيْدي عَلَى الْطَّعَامِ بَرَكَةٌ .

ميهمان گر كم است و گر بسيار
آنچه دارى ازو دريغ مدار
نام نيكو به دادن نان است
دست بسيار بركت خوان است

۳۱.تَطْرُفْ بِتَرْكِ الْذُّنُوبِ .

گر گناهيت بگذرد به ضمير
همچو مردانِ مرد تركش گير
از گناهان اگر شوى طَرَفى
از طرايف بود ترا شَرَفى

۳۲.تَواضُعُ الْمَرْءِ يُكْرِمُهُ .

پيش آنكس كه هست اهل رشاد
از تواضع فزونى است مراد
از تواضع كه گردن افرازد
از تواضع مكرّمش سازد

[باب] الثاء

۳۳.ثَباتُ النَّفْسِ بِالغَداءِ وَثَباتُ الرُّوحِ بِالغِنآءِ .

نفس را گرچه از غذاست ثَبات
روح را جمله از غناست حيات
كم كن اندر غذاى نفسانى
تا بيابى حيات روحانى

۳۴.ثَلاثٌ مُهْلِكاتٌ بُخلٌ وَهَوىً وعُجْبٌ ^۲ .

سه صفت هالك است مردان
را نپسندد ضمير مرد آن را
بخل و عجب و هواست خوارى مرد
كه كند منع دوستدارى مرد

۳۵.ثُلُثُ الإيمانِ حَيآء وَثُلُثُه عَقْلُ وثُلُثُهُ جُودٌ ^۳ .