[باب] الخاء

۶۱.خالِفْ نَفْسَكَ تَسْتَرِحْ .

اى موافق به نفس اماره
در بلا مانده اى تو بيچاره
راحت خود حديث روى بروى
جز كه اندر خلاف نفس مجوى

۶۲.خَيْرُ الأصْحابِ مَنْ يَدُلُّكَ عَلَى الْخَيرِ .

گويمت بهترينِ ياران كيست
بِشِنو كين گهر ز كانِ على است
آنكه بر خير رهنما باشد
يارى او خداى را باشد

۶۳.خَفِ اللّهَ تَأْمَنْ غَيْرَهُ .

هر كه پيوسته از خدا ترسد
او ز غير خدا كجا ترسد
تو خداترس شو نهانى و فاش
پس ز غير خداى ايمن باش

۶۴.خابَ صَفْقَةُ مَنْ باعَ الدِّينَ بِالدُّنيا .

هر كه او دين فروخت بر دنيا
بس زيان كرد در چنين سودا
دل ازين ناپسند مى لرزد
سود دنيا به دين نمى ارزد

۶۵.خَليلُ المَرْءِ دَليلُ عَقْلِهِ .

هر كه او را ز عقل برهانى است
همدمش عاقلِ سخندانى است
مرد را مردمان مردشناس
اول از همنشين كنند قياس

۶۶.خُلُوُّ القَلْبِ خَيْرٌ مِنْ مِلْ ءِ ^۱ الكِيْسِ .

گر دل از غير حق كنى خالى
خاص درگاه حق شوى حالى
بشنو از من حديث پاك چو دُر
دل خاليت به كه كيسه پُر