عالَم از بخيل در رنج است
گرچه او را هزار تو گنج است
گنه ار بر عقوبت است دليل
بى گنه در عقوبت است بخيل

۱۲۵.شَيْبُكَ ناعيكَ .

مرگ اگر چه به جمله در كارست
مر جوان را اميد بسيار است
تو اگر شاهى و اگر ميرى
خبر از مرگ مى دهد پيرى

۱۲۶.شِمَّةٌ مِنَ المَعْرِفَةِ خَيْرٌ مِنْ كَثيرِ العَمَلِ .

عمل ارچه براى مغفرت است
اهل طاعت سزاى معرفت است
شمّه اى بوى معرفت بردن
به زبسيار طاعت آوردن

۱۲۷.وَمِنْ إرْشادِهِ: شِفآء الجَنانِ قَرآءَةُ القرانِ ^۱ .

خوى كن با قرائت قرآن
تا بيابد دل تو بوى جنان
دل كه بيمار رنج خذلانست
شربت شافيش زقرآنست

۱۲۸.شَحيحٌ غَنِيٌّ أفْقَرُ مِنْ فَقيرٍ سَخِيٍّ .

هر معاشى كه آن بخيل كند
خويشتن را بدان ذليل كند
گر غنىِ بخيل معتبر است
از فقير سخى فقيرتر است

۱۲۹.شَرْطُ الألْفَةِ تَرْكُ الكُلْفَةِ .

دوستانِ خداى در الفت
قدمى مى زنند بى كلفت
شرط در دوستى اگر دانى
از تكلف عنان بگردانى

۱۳۰.شَرُّ النَّاسِ مَنْ يَتَّقيهِ النَّاسِ .

پايه نيك مردى آن دارد
كه ازو هيچ كس نَيازارد
وان كه از شرّ اوست خوف بشر
هست از جمله بدان بدتر