۱۷۷.عَدُوٌّ عاقِلٌ خَيْرٌ مِنْ وَلِيٍّ ^۱ جاهِلٍ .

دوست جاهل كه از خرد دورست
دوستدارى خرس مشهورست
به بود پيش مردم عاقل
خصم عاقل زدوستى جاهل

۱۷۸.عُسْرُ الأمْرِ مُقَدِّمةُ اليُسْرِ ^۲ .

گر به سختى و عجز درمانى
خويشتن را غمين نگردانى
مثلى دلكش است اگر دانى
پى دشوارى است آسانى

۱۷۹.عَلَيْكَ بِالْحِفْظِ دُونَ الجَمْعِ مِنَ الكُتُبِ ^۳ .

بر تو بادا كه بر طلبكارى
طبع بر هر هنر كه بگمارى
يادگيرى چنانكه در هر باب
نبود عاقبت به سوى كتاب

۱۸۰.عُقُوبَةُ الظَّالِمِ سُرْعَةُ المَوْتِ .

هر عمل را اگر بَدْ ار نيكوست
نيك و بد را جزا بود اى دوست
عامل ظلم را نخست عذاب
عزم مرگ است سوى او بشتاب

۱۸۱.عَقيبُ كُلِّ يَوْمٍ لَيْلٌ .

غم و اندوه روزگار اى دل
بگذرد روز خوش گذار اى دل
بعد دى ممكن است نوروزى
در پى هر شبى بود روزى

[باب] الغين

۱۸۲.غَنِمَ مَنْ سَلِمَ .