۲۲۹.لَيْسَ الشُّهْرَةُ مِنَ الرُّعُونَةِ ^۱ .

گر تواضع كنى شوى مشهور
به تكبّر شوى ز دل ها دور
هيچ دولت ز دينى و دُنيى
به تكبّر نه بود و خودبينى

۲۳۰.لِكُلِّ عَداوَةٍ مَصْلَحَةٌ إلاّ عَداوَةُ الحَسَدِ .

دشمنى هاى خلق را جهتى است
هر عداوت ز بهر مصلحتى است
بجُز از خصمى حسود عنود
كز جهان نيست باد ذات حسود!

۲۳۱.لَوْ يَرَى العَبْدُ الأجَلَ وَمُرُورَهُ لاَءبْغَضَ الأمَلَ وَغُرُورَهُ ^۲ .

اين چنين كز پى امل اجل است
اين چه مغرورى است كز امل است
مرد اگر واقف اجل باشد
بى گمان دشمن امل باشد

[باب] اثر

۲۳۲.مَنْ كَثُرَ كَلامُهُ كَثُرَ مَلامُهُ ^۳ .

در مجالس سخن مگو بسيار
سخنِ پُرْ ملامت آرد بار
خواهى ار خالى از خطا باشى
كم سخن باش هر كجا باشى

۲۳۳.مَنْ عَلَتْ هِمَّتُهُ طالَ هَمُّهُ ^۴ .

هر كه او عالى الهِمَمْ باشد
خاطر او دراز غم باشد
مرد همّت به غم بود دمساز
مرد همّت به همّ بود انباز

۲۳۴.مَشْرَبُ العَذْبِ مُزدَحَمٌ .

گر تو خوش نطق باشى و خوشگوى
همه كس را بود به سوى تو روى
چشمه اى كاب خوش درو باشد
مردمان را بر او غلو باشد