نبوت عامه - صفحه 212

6 ـ قيامُ النّاسِ بالقِسطِ

الكتاب :

«لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَ أَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَ الْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَ مَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللّه ُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللّه َ قَوِيٌّ عَزِيزٌ» . ۱

الحديث :

۰.19559.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : الّذي صَدَقَ في مِيعادِهِ ، و ارتَفَعَ عن ظُلمِ عِبادِهِ ، و قامَ بالقِسطِ في خَلقِهِ، و عَدَلَ علَيهِم في حُكمِهِ . ۲

۰.19560.عنه عليه السلام : يأمُرونَ بالقِسطِ و يأتَمِرونَ بهِ ، و يَنهونَ عنِ المُنكَرِ و يَتَناهَونَ عَنهُ . ۳

(انظر) عنوان 121 «الحقّ» ، 338 «العدل» ، 329 «الظلم» .

7 ـ وَضعُ الإصرِ و الأغلالِ

الكتاب :

«الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ و الإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الأَغْلاَلَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» . ۴

6 ـ روى آوردن مردم به انصاف و دادگرى

قرآن :

«براستى ما پيامبرانِ خود را با دلايل آشكار روانه كرديم و با آنها كتاب و ترازو فرو فرستاديم تا مردم به انصاف برخيزند و آهن را كه در آن نيرويى سخت و منافعى براى مردم است فرو فرستاديم تا خدا معلوم بدارد چه كسى او و پيامبرانش را در نهان يارى مى دهد. آرى، خدا نيرومند شكست نا پذير است».

حديث :

۰.19559.امام على عليه السلام فرمود : خدايى كه در وعده اش راست گوست و از ستم بر بندگانش به دور و در ميان آفريدگانش به داد و انصاف رفتار مى كند و در حكم خود با ايشان عدالت مى ورزد.

۰.19560.امام على عليه السلام فرمود : به عدل و داد فرمان مى دهند و خود به آن عمل مى كنند و از زشت كارى باز مى دارند و خود از آن باز مى ايستند.

7 ـ برداشتن قيد و بندها:

قرآن :

«همانان كه از اين فرستاده، پيامبر درس نا خوانده ـ كه [نام ]او را نزد خود در تورات و انجيل نوشته مى يابند ـ پيروى مى كنند. [همان پيامبرى كه ]آنان را به كار پسنديده فرمان مى دهد و از كار ناپسند باز مى دارد و چيزهاى پاكيزه را براى آنان حلال و چيزهاى ناپاك را برايشان حرام مى گرداند و قيد و بندهايى را كه بر ايشان بوده است از [دوش] آنها برمى دارد. پس كسانى كه به او ايمان آوردند و بزرگش داشتند و ياريش كردند و نورى را كه بر او نازل شده است پيروى كردند، آنان همان رستگارانند».

1.الحديد : ۲۵ .

2.نهج البلاغة : الخطبة ۱۸۵ .

3.نهج البلاغة : الخطبة ۲۲۲ .

4.الأعراف : ۱۵۷ .

صفحه از 246