۰.20873.عنه صلى الله عليه و آله : مَن رَمى بسَهمٍ في سَبيلِ اللّه ِ كانَ لَهُ نُورا يَومَ القِيامَةِ . ^۱

۰.20874.عنه صلى الله عليه و آله : علَيكَ بتِلاوَةِ القرآنِ ؛ فإنّهُ نُورٌ لَكَ في الأرضِ ، و ذُخرٌ لكَ في السّماءِ . ^۲

۰.20875.عنه صلى الله عليه و آله : مَن قَرأَ هذهِ الآيةَ عِندَ مَنامِهِ «قُلْ إنَّما أنا بَشَرٌ مِثْلُكُم يُوحَى إلَيَّ أ نَّما إلهُكُمْ إلهٌ واحِدٌ...»^۳ إلى آخِرِها ، سَطَعَ لَهُ نُورٌ إلَى المَسجِدِ الحَرامِ ، حَشْوُ ذلكَ النُّورِ مَلائكَةٌ يَستَغفِرونَ لَهُ حتّى يُصبِحَ . ^۴

۰.20876.عنه صلى الله عليه و آله : مَن شَهِدَ شَهادَةَ حَقٍّ لِيُحيِيَ بِها حَقَّ امرئٍ مُسلِمٍ أتى يَومَ القِيامَةِ و لِوَجهِهِ نُورٌ مَدَّ البَصَرِ ، يَعرِفُهُ الخَلايِقُ باسمِهِ و نَسَبِهِ . ^۵

۰.20877.عنه صلى الله عليه و آله : أربَعٌ مَن كُنَّ فيهِ كانَ في نُورِ اللّه ِ الأعظَمِ : مَن كانَ عِصمَةُ أمرِهِ شَهادَةَ أن لا إلهَ إلاّ اللّه ُ و أنّي رسولُ اللّه ِ ، و مَن إذا أصابَتهُ مُصيبَةٌ قالَ : إنّا للّه ِ و إنّا إلَيهِ راجِعونَ ، و مَن إذا أصابَ خَيرا قالَ : الحَمدُ للّه ِ رب العالَمينَ ، و مَن إذا أصابَ خَطيئةً قالَ : أستَغفِرُ اللّه َ و أتوبُ إلَيهِ . ^۶

۰.20873.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه يك تير در راه خدا بيندازد، آن تير در روز قيامت براى او نورى باشد.

۰.20874.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : تلاوت قرآن كن كه آن در زمين براى تو نور است و در آسمان برايت اندوخته.

۰.20875.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس هنگام خوابيدن آيه : «قل إنّما أنا بشر مثلكم يوحى إلىّ أنّما إلهكم إله واحد...» را تا آخرش بخواند، برايش نورى تا مسجد الحرام تابيدن گيرد كه در ميان آن نور فرشتگانى تا بامداد براى او استغفار كنند.

۰.20876.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس شهادت حقّى بدهد تا با آن حقّ مسلمانى را زنده كند، روز قيامت در حالى بيايد كه چهره اش نورانى است و تا چشم كار مى كند نورش مى درخشد و خلايق او را به نام و نسب بشناسند.

۰.20877.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چهار چيز است كه در هر كس وجود داشته باشد، در نور اعظم خدا غوطه ور است : كسى كه نگهبانِ كارش شهادت دادن به يگانگى خداوند و به اينكه من فرستاده خدا هستم باشد، و كسى كه هرگاه مصيبتى به او رسد، گويد : ما از آن خداييم و به سوى او باز مى گرديم ، و كسى كه هرگاه به خير و نعمتى دست يابد، گويد : ستايش ويژه خداى جهانيان است، و كسى كه هرگاه گناه و خطايى كند، گويد : از خدا آمرزش مى خواهم و به سوى او باز مى گردم .