2211

أدَبُ العَطاءِ

۰.10606.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : المَطلُ عَذابُ النَّفسِ . ^۱

۰.10607.عنه عليه السلام : المَطلُ و المَنُّ مُنَكِّدا الإحسانِ . ^۲

۰.10608.عنه عليه السلام : المَطلُ أحَدُ المَنعَينِ . ^۳

۰.10609.عنه عليه السلام : آفَةُ العَطاءِ المَطلُ . ^۴

۰.10610.عنه عليه السلام : ما أنجَزَ الوَعدَ مَن مَطَلَ بهِ . ^۵

۰.10611.عنه عليه السلام : أولَى الناسِ بِالاصطِناعِ : مَن إذا مُطِلَ صَبَرَ، و إذا مُنِعَ عَذَرَ، و إذا اُعطِيَ شَكَرَ . ^۶

۰.10612.عنه عليه السلام : شَرُّ النَّوالِ ما تَقَدَّمَهُ المَطلُ و تَعَقَّبَهُ المَنُّ . ^۷

2212

صَدَقَةُ الكافِرِ

۰.10613.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : الصَّدَقةُ جُنَّةٌ عَظيمَةٌ و حِجابٌ لِلمُؤمِنِ مِن النارِ، و وِقايَةٌ للكافِرِ مِن تَلَفِ المالِ و يُعَجِّلُ لَهُ الخَلَفَ و يَدفَعُ السُّقمَ عن بَدَنِهِ ، و ما لَهُ في الآخِرَةِ مِن نَصيبٍ . ^۸

2211

آداب دهش

۰.10606.امام على عليه السلام : تعلّل ورزيدن [در احسان و دهش] شكنجه روح است .

۰.10607.امام على عليه السلام : تعلّل ورزيدن و منّت نهادن ، احسان را ناگوار مى كنند .

۰.10608.امام على عليه السلام : امروز و فردا كردن، خود يك نوع خوددارى از دهش است .

۰.10609.امام على عليه السلام : آفت دهش، امروز و فردا كردن است .

۰.10610.امام على عليه السلام : كسى كه در انجام وعده تأخير كند، [در حقيقت] آن را به جاى نياورده است .

۰.10611.امام على عليه السلام : سزاوارترين مردم به خوبى ، كسى است كه اگر در وعده احسانى كه به او داده شده، تأخير شود ، صبر كند و اگر به آن وعده عمل نشد ، معذور بدارد و اگر به او عطايى شد ، سپاسگزارى كند .

۰.10612.امام على عليه السلام : بدترين بخشش آن است كه با تأخير انجام گيرد و به دنبالش منّت باشد .

2212

صدقه كافر

۰.10613.امام على عليه السلام : صدقه مؤمن سپرى بزرگ و حجابى است براى او در برابر آتش ، و صدقه كافر، دارايى او را از تلف شدن حفظ مى كند و عوض آن در همين دنيا به او داده مى شود و بيمارى ها را از جسم وى دور مى گرداند ، اما در آخرت نصيبى ندارد .