۰.21252.عنه عليه السلام : الهَمُّ يُذِيبُ الجَسَدَ . ^۱

۰.21253.عنه عليه السلام : و طَفِقتُ أرتَئي بَينَ أن أصُولَ بِيَدٍ جَذّاءَ ، أو أصبِرَ على طِخيَةٍ عَمياءَ ، يَهرَمُ فيها الكَبيرُ ، و يَشِيبُ فيها الصَّغيرُ ، وَ يكدَحُ فيها مُؤمنٌ حتّى يَلقى رَبَّهُ !... . ^۲

۰.21254.عنه عليه السلام : فبَعَثَ فيهِم رُسُلَهُ ، و واتَرَ إلَيهِم أنبياءَهُ ، لِيَستأدُوهُم مِيثاقَ فِطرَتِهِ ... و يُرُوهُم آياتِ المَقدِرَةِ : مِن سَقفٍ فَوقَهُم مَرفوعٍ ، و مِهادٍ تَحتَهُم مَوضوعٍ ، و مَعايِشَ تُحيِيهِم ، و آجالٍ تُفنيهِم ، و أوصابٍ ^۳ تُهرِمُهُم . ^۴

۰.21255.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : أربَعَةٌ تُهرِمُ قَبلَ أوانِ الهَرَمِ: أكلُ القَديدِ ، و القُعودُ علَى النَّداوَةِ ، و الصُّعودُ في الدَّرَجِ ، و مُجامَعَةُ العَجوزِ . ^۵

(انظر) عنوان 112 «الحزن».

۰.21252.امام على عليه السلام : اندوه، بدن را آب مى كند.

۰.21253.امام على عليه السلام فرمود: و با خود انديشيدم كه آيا با دستى بريده (بى يار و ياور) حمله كنم يا آنكه در برابر اين تيرگى كور [و گمراه كننده پس از رسول خدا صلى الله عليه و آله ] شكيبا بمانم؛ تيرگى اى كه بزرگسال در آن پير مى شود و خرد سال مويش سپيد مى گردد و مؤمن در آن چندان رنج مى برد تا به ديدار پروردگارش بشتابد!

۰.21254.امام على عليه السلام : آنگاه فرستادگان خود را در ميان آنان برانگيخت و پيامبرانش را پياپى سوى ايشان فرستاد، تا از آنان بخواهند پيمان الهى را كه در فطرتشان است به جاى آورند،... و نشانه هاى قدرت خدا را به ايشان نشان دهند: از آسمانى كه بر فراز سرشان بر افراشته شده است، تا زمينى كه زير پاهايشان نهاده شده و نعمت هايى كه زنده نگاهشان مى دارد و مرگ هايى كه نابودشان مى كند و گرفتارى ها و بيمارى هايى كه پيرشان مى گرداند.

۰.21255.امام صادق عليه السلام : چهار چيز است كه پيرى زودرس مى آورد: خوردن گوشت نمك سود، نشستن روى زمين نمناك، بالا رفتن از پلكان، و نزديكى كردن با پير زنان.